بریده‌های کتاب مثل نهنگ نفس تازه می کنم

جایی نوشته بودم:«این خداست که تصمیم میگیرد تو را کجای قالی زندگی ببافد،گلی درشت وسط قالی یا برگی ریز در حاشیه...»

درد ها دوجورند: دردهای مفید ودردهای بی فایده؛ دردهایی که ما را نمی کشند اما قوی تر می کنند، و درد هایی که ما راضعیف می کنند و از بین می برند. ما انتخاب می کنیم که چطور درد بکشیم.

خوبی ها هم اگر تلنبار شوند، میگندند. چشمه اگر باشی، برای خودت راهی پیدا میکنی تا دریا

درد ادم رو بزرگ میکنه...

این خود ما هستیم که با سکوت، لبخند،حرف زدن یا نزدن، مشخص می‌کنیم آدم ها می‌توانند تا چه اندازه به ما نزدیک شوند.

تو ضعيف نيستى عزيزم، تو ظریفی. پیچک که نباید بار به دوش بکشه، باید قد بکشه روی تن لخت دیوار. دیوار به اون محکمی چیه، بدون پیچک؟ هیچی، یک حجم سیمانی سرد. پیچک چیه بدون دیوار؟ هیچی، خزیده روی زمین پست. دیوار پشت و پناه پیچکه و پیچک داروندار دیوار. بیا به من تکیه بده، ظریف من. تو ضعیف نیستی.