بریده‌های کتاب کوری

چشم تنها جای بدن است که شاید هنوز روحی در آن باقی باشد.

آنقدر از مرگ میترسیم که همیشه سعی میکنیم از تقصیرات اموات بگذریم، انگار پیشاپیش میخواهیم وقتی نوبت خودمان شد،از تقیصرات ما هم بگذرند.

وقتی زندگی بی معنی است، اشک چه معنایی میتواند داشته باشد.

مثل هرچیز دیگر زندگی ، باید گذشت زمان سیر طبیعی اش را طی کند تا راه حل پیدا شود.

اگر من امروز صادق باشم چه اشکالی دارد که فردا افسوسش را بخورم.

همیشه کسانی بوده‌اند که چدن احساس شرم نکردند، شکمشان را پر کردند.

گذشتن از کنار اموات و ندیدنشان از رسوم دیرینه است.

اگر نمیتوانیم مانند انسانها زندگی کنیم، لااقل سعی کنیم مانند حیوانات زندگی نکنیم.

زندگی با آدمهای دیگر مشکل نیست درک کردنشان مشکل است.

کنار او نشست و گفت گریه نکن، چه میتوانست بگوید، وقتی دنیا بی معنی است ، اشک چه معنایی میتواند داشته باشد…

کی لازم میشود دوباره آدم بکشم،و هودش جواب این سوال را داد، وقتی که آنچه هنوز زنده است مرده باشد.

برای رسیدن به جای دلخواه همه چیز به جایی که هستی بستگی دارد.

اشخاص سنگدل نیز، غصه های خود را دارند.

آنقدر از مرگ میترسیم که همیشه سعی میکنیم از تقصیرات اموات بگذریم، انگار پیشاپیش میخواهیم وقتی نوبت خودمان شد از تقصیرات ما هم بگذرند.

مرگ وقتی آدم را نشان کرد خبر نمی کند.

چه بهتر که هنوز میتوانیم گریه کنیم، اشک ریختن اغلب مایه نجات است، بعضی وقت‌ها اگر گریه نکنیم به قیمت جانمان تمام میشود.

زندگی وقتی به حال خود رها شود چقدر بی دوام است.

کورها همیشه در حال جنگند ،همیشه در حال جنگ بوده‌اند.

هیچ قاعده ای نیست که استثنایی نداشته باشد.