بریده‌های کتاب گورستان کتاب های فراموش شده؛ زندانی آسمان

از بیشه‌ها گریختم/ببرها را کشتم/ کرم‌ها مرا جویدند.

انسان هایی که دارای روحی حقیر هستند همواره تلاش می کنند به دیگران نیز چنین حس کوچک بودنی را تلقین کنند.

میدونی چیه دانیل؟ گاهی فکر میکنم که داروین در نظریاتش دچار اشتباه شده بود؛ در واقع به نظر می رسه که سرمنشاء انسان باید خوک باشه نه چیز دیگه، چون از هر ده نفر انسان، هشت نفرشون خوک صفت هستن و وجودشون هم درست مثل دم یک خوک پروار شده، کج و معوج و ناراسته.

《انسان مجنون همیشه با خودش تصور می‌کنه که دیگران دچار جنونن.》

من آدم‌های زیادی رو از هر دو طرف درگیر در ماجرا دیدم که وقتی نقاب از چهره‌شون برداشته شد خود واقعی‌شون رو نشون دادن و اثبات کردن که درمورد این موجود دو پا هر نوع رفتار خبیثانه‌ای می‌تونه تحقق پیدا کنه. اینکه هرکسی می‌تونه سنگی رو پرتاب کنه و بعد با انگشت اشاره همسایه‌اش رو نشون بده و ادعا کنه که دیگری چنین کاری رو انجام داده.

《گاهی اوقات آدم‌ها از فرار خسته می‌شن. وقتی جایی برای رفتن نداشته باشی دنیا برات خیلی تنگ و کوچکه.》

《در این جهان هر چیزی می‌تونه شامل بخشایش بشه، غیر از به زبان آوردن حرف حق.》

《خدا این کشور رو به حال خودش رها کرده و از اینجا رفته فِرمین.》