بریده‌های کتاب لذت‌های ناممنوع

چرا احیانا دلمان می خواهد اخلاقیات دلمان را از ترس بلرزاند ، چرا دوست داریم در دام وسوسه‌ی لذت و کِیف بیفتیم و بدین ترتیب طعمِ رنچِ حاصل از انصراف و چشم‌پوشی را بچشیم .

خودِ کلمه‌ی فرمان برداری ، باعث میشود لذت ببریم از اینکه مقبول دیگرانیم!

وقتی ناخودآگاهانه در حالت فرمانبرداری زندگی میکنیم ، خودمان را نه فرمانبردار ، بلکه منطقی ، عادی و واقع بین تصور می کنیم و تباه کننده ترین نوع فرمان‌برداری آن است که از آن بی اطلاعیم .

زندگی برای دیگران فرق دارد با زندگی با دیگران!

وجود قوانین از آن رو نیست که ما میل و تمنا داریم، ما میل و تمنا داریم از آن رو که قوانین وجود دارند .

ترک خانه به معنای آن است که متفاوت با والدینتان فکر کنید . کودک نافرمان همیشه خواهان این است که انبانش را از چیز های مختلف غنی تر کند اما کودک فرمانبردار از همان چیزهای همیشگی بیشتر میخواهد!

اگر بنا باشد چیزی آنطور که باید منعمان کند ، باید تا حدی مرعوبمان کند ؛ در واقع امر مننوع منوط به ارعاب است (جالب است که چرا نمی‌شود به اخلاقیات بدونِ ارعاب نگاه کرد) .

اگر کسی در واقع هدف اصلی زندگی‌اش پرورش نفس باشد ، به او میگوییم خودخواه ، خودخواه بودن به این معنی نیست آدم آنطور که دلش میخواهد زندگی کند ، بلکه به این معناست که آدم از دیگران بخواهد مطابق میل او زندگی کند! خودخواه نبودن یعنی رها کردن زندگی دیگران به حال خودشان .

اگر بخواهیم از اعتقادات کسی سر در بیاوریم ، باید ببینیم به نظرش چه کاری را نباید به هر قیمتی با تقریبا هیچ قیمتی بکند ، کاری کهرفرد معتقد است نباید انجامش دهد گویای باورهای اخلاقی اوست ، مثال : اگر آدم بخواهد مطیع و فرمانبردار باشد ، نباید سرپیچی کند .

واژه "سوپرایگو" که بر آن بخش از ما دلالت دارد که آنچه بیش از هر چیز میخواهیم و نباید بخواهیم منعمان می کند ، اوم ما را موجوداتی میداند مشحون از اولیای درونی‌ای سختگیر ، بیش از حد مجازاتگر و منع کننده ، اولیایی که از آن ها به منظور پنهان کردن نسخه‌ای از خودمان استفاده میکنیم .

کسی که اجازه دهد جهان ، یا حصه‌ی خود از جهان ، برنامه‌ی زندگی‌اش را برایش تعیین کند ،نیاز به هیچکدام از قوای ذهنی ندارد مگر قدرت تقلید بوزینه‌وار.

خودخواه بودن به این معنی نیست که آدم آن‌طور که دلش می‌خواهد زندگی کند، بلکه به این معنی است که آدم از دیگران بخواهد مطابق میل او زندگی کنند.

اسکار وایلد با آن جملهٔ مشهورش، مبنی بر اینکه مشکل سوسیالیسم این است که زیادی وقت آدم‌ها را می‌گیرد،‌ داشت بهمان خاطرنشان می‌کرد که همواره چیزهایی وجود دارند که حتی از مهم‌ترین چیزهای زندگی‌مان برایمان مهم‌ترند؛ و اینکه، هرقدر هم چیزی برایمان اهمیت بسیار داشته باشد، همیشه چیزهای دیگری هم هست که دوست داریم انجام بدهیم. سوسیالیسم ناگزیر وجهی بازدارنده دارد؛ احتمالا ازمان بخواهد از خیر چیزهای زیادی بگذریم.