بریده‌های کتاب آن ها

گفته بودی چگونه می گریم به همین سادگی که می بینی سکهٔ زندگی دو رو دارد گاه غمگین و گاه غمگینی

خبرترین خبر روزگار بی‌خبری‌ست خوشا که مرگ کسی را خبر نخواهد کرد

به جای سرزنش من به او نگاه کنید دلیل سر به هوا گشتن زمین ماه است

طلوع می کند اکنون به روی نیزه سری که روی شانه طوفان رهاست گیسویش

خبر ترین خبر روزگار بی خبری ست خوشا که مرگ کسی را خبر نخواهد کرد

خانه‌ای بر سر خود ریخته‌ایم اما عشق همچنان منتظر لحظهٔ ویرانی ماست..

از این به بعد من از دوست شر نخواهم دید سفر به خیر تو را من دگر نخواهم دید دگر برای کسی درد دل نخواهم کرد دگر ز دست خودم دردسر نخواهم دید به ریگ همسفر رودخانه می‌گفتم از این به بعد تو را همسفر نخواهم دید قبول کن که نفاق از فراق تلخ‌تر است قبول کن که از این تلخ‌تر نخواهم دید فقط به صاحب اسمم سپردمت، زیرا که تیر آهم را بی‌اثر نخواهم دید

هر گاه یک نگاه به بیگانه میکنی خون مرا دوباره به پیمانه میکنی ای آنکه دست بر سر من می کشی !بگو فردا دوباره موی که را شانه میکنی ؟ گفتی به من نصیحت دیوانگان مکن باشد ، ولی نصیحت دیوانه می کنی ای عشق سنگدل که به ایینه سر زدی درسینه شکسته دلان خانه می کنی ؟ بر تن چگونه پیله ببافم که عاقبت چون رنگ رخنه در پر پروانه می کنی عشق است و گفته اند یک قصه بیش نیست این قصه را به مرگ خود افسانه میکنی

از سخن چینان شنیدم آشنایت نیستم خاطراتت را بیاور تا بگویم کیستم