بریده‌های کتاب مجموعه ی کامل اشعار نیما یوشیج

من دلم سخت گرفته است از این میهمانخانهٔ مهمان‌کش روزش تاریک که به جان هم نشناخته انداخته است: چند تن خواب‌آلود چند تا ناهموار چند تا ناهشیار

یک کمک! لیکن، که کمک می‌کرد؟ فرد می‌بایست، باشد اندر درد

چیست آخر! این‌چنین شیدا چرا؟ این همه خواهان درد و ماجرا! چشم بگشای و به خود باز آی، هان که تویی نیز از شمارِ زندگان دائماً تنهایی و آوارگی، دائماً حیرانی و بیچارگی، دائما نالیدن و بگریستن، نیست ای غافل! قرارِ زیستن حاصل عمر است شادی و خوشی نه پریشان‌حالی و محنت‌کشی اندکی آسوده شو، بخرام شاد چند خواهی عمر را بر باد داد! چند! چند آخر مصیبت بُردنا لحظه‌ای دیگر بباید رفتنا

می‌تراود مهتاب می‌درخشد شب‌تاب نیست یکدم شکند خواب به چشم کس و لیک غم این خفته چند خواب در چشم ترم می‌شکند

هر که نشناخته اطمینان کرد جای درمان، طلب حرمان کرد

جامهٔ طفلش بازوان اوست! این جهان اوست!

آه! می‌گویند چون بگذشت روزی بگذرد هر چیز با آن روز

من ندانم با که گویم شرح درد: قصهٔ رنگِ پریده، خون سرد؟

سال و مه را از من برده غارت از من یکه‌تاز شب و روز همچنانی که خیال دم بیداری را خواب‌های شیرین

خاستم از جا گرچه دل هم‌داستان با من نمی‌شد تا برآیم از ره این رنج‌های جمله جانفرسا آن نگارین را

کیستی تو! این سر پرشور چیست! تو چه‌ها جویی در این دوران زیست؟

تا از قطار رفتهٔ تاریک لحظه‌ها، روشن به دست آیدم آن لحظه کاندران

یا مخور حق کسی کز تو جداست یا بخور با دگران آنچه تراست

اندر آن خلوت جا، پنداری می‌رسد هر دمی از راه کسی لیک کس نیست. امیدی‌ست کز آن می‌رود، باز می‌آید نفسی

آی آدم‌ها که بر ساحل نشسته شاد و خندانید! یک نفر در آب دارد می‌سپارد جان

دیدم از افسوس و ناله نیست سود درد را باید یکی چاره نمود

یک چند به گیر و دار بگذشت مرا یک چند در انتظار بگذشت مرا باقی همه صرف حسرت روی تو شد بنگر که چه روزگار بگذشت مرا

این‌چنین هر شادی و غم بگذرد جمله بگذشتند، این هم بگذرد

می‌خواستی از حال درونم پرسی آن‌گونه من از خویش برونم که مپرس

ترا من چشم در راهم شباهنگام که می‌گیرند در شاخ "تلاجن" سایه‌ها رنگ سیاهی وزان دل‌خستگانت راست اندوهی فراهم؛ ترا من چشم در راهم. شباهنگام. در آن دم که برجا دره‌ها، چون مرده ماران خفتگانند؛ در آن نوبت که بندد دست نیلوفر به پای سرو کوهی دام گرم یاد آوری یا نه، من از یادت نمی‌کاهم؛ ترا من چشم در راهم.