بریده‌ کتاب‌های آدمی: یک تاریخ نویدبخش

هنگام مطالعهٔ هر موضوعی یا در نظر گرفتن هر فلسفه ای، فقط از خود بپرسید واقعیات چیستند و حقیقتی که آن واقعیات نشان می‌دهند چیست. هرگز اجازه ندهید آنچه دوست دارید به آن باور داشته باشید، یا آنچه فکر می کنید اگر باور شود برای اجتماع آثاری مفید خواهد داشت، شما را گمراه کند، بلکه فقط و منحصرا به واقعیات نگاه کنید.

«هیچ یک از باور های ما حقیقت مطلق ندارند؛ همگی سایه روشنی از ابهام و خطا دارند.»

«در واقع مردم تلاش زیادی می کنند، رنج زیادی تحمل می کنند، که خوب باشند. مردم در تلاش برای خوب بودن گیر افتادند.»

هیچ‌یک از باورهای ما حقیقت مطلق ندارند؛ همگی سایه‌روشنی از ابهام و خطا دارند. پس اگر هدف ما هرچه نزدیک‌تر شدن به حقیقت باشد، باید قطعیت را کنار بگذاریم و در هر گام از خود سوال کنیم.

«استخوان شکسته بهتر از روحیهٔ شکسته است.»

و بعد به سراغ پرسش نهایی خواهیم رفت: وقتی مردم به عدم تناسب معترف شوند و تصمیم بگیرند دیدگاهی جدید و واقع‌گرا به بشریت داشته باشند، به چه نوع جامعه‌ای می‌رسیم؟

دیکتاتور ها و مستبد ها، فرمانداران و ژنرال ها، همهٔ آنها اغلب برای جلوگیری از سناریو هایی که فقط در ذهن خودشان است به خشونت شدید روی می آورند چون فرضشان این است که فلان فرد عادی تابع نفع فردی خودش است، درست مثل خودشان.

مردم‌سالاری‌های سراسر جهان مبتلا به حداقل هفت بلا هستند: فرسایش احزاب؛ شهروندانی که دیگر به هم اعتماد ندارند؛ اقلیت‌هایی که بیرون مانده‌اند؛ رأی‌دهندگانی که منفعل شده‌اند؛ سیاست پیشگانی که فاسد از آب در می‌آیند؛ ثروتمندانی که مالیات نمی‌دهند؛ و این آگاهی رو به رشد که مردم‌سالاری مدرن ما سرشار از نابرابری است.

ساختار ما به شکلی است که در برابر هم مثل آینه باشیم.

انسان آزاد زاده می شود و همه جا در بند است.

اولین شواهد باستان‌شناختی جنگ حدود ده‌هزار سال پیش ظاهر [شد] که با توسعهٔ مالکیت خصوصی و کشاورزی همزمان است.

بنا بر افسانه ای دیرپا، انسان به واسطهٔ سرشتش خودخواه و تهاجمی و زودترس است. در واقعیت، برعکسش حقیقت دارد. وقتی بحران رخ می دهد، وقتی بمب ها فرو می بارند یا سیلاب بالا می آید، ما انسان ها به بهترین نسخهٔ خود تبدیل می شویم.

اجزای سازندهٔ اصلی تکامل حیات روشن هستند. به اینها نیاز دارید: کلی رنج. کلی تلاش. کلی زمان.