بریده‌های کتاب سرمه ای

لاک‌پشتانه به دنبال تو می‌آیم و آه چه امیدی که پی باد به راه افتادن

زین همرهان سست عناصر دلم گرفت ....

چه ذوقی می‌کند انگشترم هر بار می‌بیند عقیقی که بر آن نام تو را کندم بغل کرده

بعدها تاریخ می‌گوید که چشمانت چه کرد با من تنهاتر از ستارخان بی سپاه

با لبی تشنه و بی بسمل و چاقویی کُند ما که رفتیم ولی رسم مسلمانی نیست

مرا می کشت این تنهایی تاریک زجر آور سراغ من نمی آمد اگر شعری هر از گاهی

با من برنوبه دوش ياغى مشروطه خواه عشق كاري كرده که تبريز می‌سوزد در آه بعدها تاريخ می‌گوید كه چشمانت چه کرد با من تنها تر از ستارخان بی سپاه

عشق مدت‌هاست که این روح سراسر درد را برده بر بام جنون و نردبان برداشته...

بر بخار پنجره یک شب نوشتی: "عاشقم" خون شد انگشتم بر آجر حک کنم: ما بیشتر...!🩸💔❤️‍🩹

کاش ذکری یادمان میداد در باب وصال... در "مفاتیح الجنانش""شیخِ عباسِ قمی"

اصلا از این به بعد شما باش و شانه ات ما را برای گریه سر آستین بس است :))))))))

هر شب عمرم به یادت اشم می ریزم ولی بعد حافظ‌خوانی شب های یلدا بیشتر رفته ای... اما گذشت عمر تاثیری نداشت من که دلتنگ توام امروز... فردا بیشتر

🌱 اگر یاس امین‌الدوله بودم می‌توانستم کمی از ساقه‌هایم را ببندم دور بازویش #حامد_می‌فرماد

با من برنو به دوش یاغی مشروطه خواه عشق کاری کرده که تبریز می‌سوزد در آه! بعد ها تاریخ می‌گوید که چشمانت چه کرد؟ با من تنهاتر از ستارخان بی‌سپاه…

عقل از نیمه‌ی معمولی من رد شد رفت عشق هم نیمه‌ی دیوانه‌ترم را سوزاند

بپرس از پیشگو‌های محلی این معما را.. چقدر از روزهای مثل زهرِمارمان مانده؟!

یا سراغ من می‌آیی چتر و بارانی بیار یا به دیدار منِ ابری نیا، تر می‌شوی