بریده‌های کتاب پدر

من بلد نیستم روضه را بمیرم... اگه می‌دانستم پایان نوشتن می‌میرم،می‌نوشتم...

وقتی اول ورودی کنار در می ایستی و مقابلت اوست.فقط یک جمله میتوانی زمزمه کنی: السلام علیک یا بابا،السلام علیک یا علی حکم پدری اش از جانب خدا آمده.راحت بگو:_سلام بابا! و در آغوشش خودت را رها کن.

علی(ع) تو را می‌کند از زمین و وصل میکند به خدا! علی حکم پدری اش از جانب خدا آمده؛ راحت بگو سلام بابا و درآغوشش خودت را رها کن...

سکوت مسلمانان،تنبلی یاران،ترس مومنان،مصلحت اندیشی بزرگان...چه کرد بااهل بیت... نکند ماهم....

مسلمان که می‌شوی تکلیف مند هم می شوی!

صبر کرد؛با خاری در چشم و استخوانی در گلو‌

بخواهی بهانه بیاوری،نمی توانی ایمان بیاوری!

گاهی وقت ها خسته ای.خیلی! روح و جسمت یک نوازش درست حسابی طلب می کند.یک حال خوب،یک هوای پر نسیم،یک چشم انداز زیبا تا افق،یک تکیه گاه محکم،یک چشم انداز امیدوار.یک کسی که مثل همه نباشد.همیشه باشد،هرجا و هر وقت که هوایش را کردی،او هوای تو را با قطره قطره ی باران وجودش،لطیف کند.هوای بارانی نه؛هوای آفتابی بارانی.هم آفتاب باشد،هم روشن باشد،هم قطره های باران!

چه کسی بالاتر از علی(ع)،به او هم ظلم می شود!!

پایداری پای حق بی‌عاقبت نیست،اما راحت هم نیست.

قول داده خداوند متعال:یاری‌اش کنی؛ یاری‌ات می‌کند.