بریده‌های کتاب من برمی گردم

_صیانه نمی ترسید؟ حبابه زانوهایش را می مالد آخ بیجانی می گوید و جواب می دهد. ایمان از ترس قوی تر است مگر تو نمی ترسی؟ اما ایمانت تو را سرپا نگه داشته است. صیانه هم ایمان داشت که نگاه خدا همراه اوست.

زن ها موجودات عجیبی هستند، گاهی به غایت دل رحم و گاهی به غایت سنگ دل چه میشود که زنان از یاد میبرند خدا آنها را از یک جنس آفریده؟

نمی‌دانم چه شد که از پشت پرده به تماشایش ایستادم، سر تا پایش را برانداز کردم، یکبار،دوبار، ناگهان در قلبم اسب‌ها شروع کردند به سم کوبیدن. گونه‌هایم رنگ گرفت و گوش‌هایم داغ شد. او که رفت انگار تکه‌ای از جانم را با خود برده بود. خوب به یاد دارم طره‌ای از موهایم را پیچیده بودم دور انگشتم و هی می‌کشیدم...

حبابه دستی به خالش میکشد و میگوید: «از این تعریف های افسانه ای بی سروته که نامش عشق است، دست بردار دخترم! عشق در نظر تو چیست؟ بندی در پا؟ اگر این گونه فکر میکنی باید بگویم که تو فرصت عاشقی را از دست داده ای عشق باید به تو فرصت پرواز بدهد. دردهای مزمن و همیشگی زخمهای عمیق و باز نامش عشق نیست. عشق موهبت پروردگار است اشتیاقی که خدا به بندگانش داده تا راه آسمان را به آنها نشان دهد، لذت عشق حقیقی را. گاهی گذشتن و رفتن برای رسیدن به معشوق حقیقی، اثبات عاشقی ست.» راست میگوید، من هیچ وقت عشق زمینی را نچشیده ام، حق باحبابه است عشق من به هارون چون سراب بود.

دخترم! عشق ایمان و مرگ سه اتفاقی ست که انسان به تنهایی تجربه اش میکند. آن روز روز سنجش ایمان صیانه بود و او باید به تنهایی نشان میداد که در اعماق قلبش به خدای واحد ایمان دارد و ایمان فراتر از کلمه است باور انسان باید در عمل تجلی کند.

«عشق در نظر تو چیست؟ بندی درپا؟ اگر اینگونه فکرمیکنی باید بگویم که تو فرصت عاشقی را از دست داده ای، عشق باید به تو فرصت پرواز بدهد. دردهای مزمن و همیشگی، زخم های عمیق و باز، نامش عشق نیست. عشق موهبت پروردگار است، اشتیاقی که خدا به بندگانش داده تا راه آسمان را به آنها نشان دهد، لذت عشق حقیقی را. گاهی گذشتن و رفتن برای رسیدن به معشوق حقیقی، اثبات عاشقیست.»

خیلی ها گمان می کنند جنس زن ضعیف است اما از نظر من زن ها می توانند سرنوشت آدم های زیادی را تغییر دهند. زبیده! زن ها، این موجودات ظریف که دلشان به نازکی یک تنگ بلوری است، می توانند چون فولاد قوی باشند و قوی بودن را به دیگران ببخشند.