بریده‌های کتاب شش رساله (حکمت سقراط و افلاطون): اتوفرون، اقریطون، فیدون، الکبیادس، غورجیاس، دفاعیه

بهترین نعمتها برای انسان آنست که همه روزه از فضایل ..گفتگو کند و درباره خود و دیگران تحقیق کند_چون زندگانی بی تحقیق، زندگانی نیست.

هر چه سنتان بالا رفت و عقلتان وسعت یافت و باتجربه شدید، بدون اینکه بر خودتان محسوس شود، افکار و عقاید و احوالتان تغییر کرد و کم‌کم برخوردید به اینکه چیزهایی هست که نمی‌دانید و تصورات تازه برای شما پیش آمد، و مطمئن باشید که تا آخر عمر همین سیر را خواهید کرد و اگر چنین باشید یعنی هر روز احوالتان تغییر کند، خوشوقت باشید که دلیل بر این است که ترقی می‌کنید و مطلب تازه معلوم شما می‌شود و علامت دانایی و هوشیاری است که قوه تنبه دارید وگرنه در جهل مرکب باقی می‌مانید.

سقراط: آری، به عقیدهٔ من مرد و زن فیروزند چون به دانش پرورده شوند

شعر ( هنر ) چنان که آن زمان تصور می کردند ، فنی و صنعتی مانند طبابت و معماری نیست بلکه مضامین به شاعر الهام می شود و شعری پسندیده است که شاعر از روی شور و بی خودی بسراید.

خیر بودن مرگ با اندک تامل نمودار می‌گردد چه امر از دو حال بیرون نیست: یا کسی که می‌میرد هیچ می‌شود پس دیگر چیزی در نمی‌یابد، مانند خوابی است آسوده. یا چنان که می‌گویند گذر کردن نفس است از جایی به جایی دیگر، پس می‌تواند همان زندگی را ادامه دهد و یکی از برتری‌های اهل آخرت بر مردم دنیا از قراری که می‌گویند این است که زندگی جاودانی دارند و نمی‌میرند.