بریده‌های کتاب جنون مکزیکی

به یاد تکه ی خاصی از نوشته های یونگ افتاد:« همه سایه ای با خود حمل می کنند.»

«وقتی گلی می کاری باید به خاکش توجه کنی.اینطور نیست؟ »

تمامی رویا ها وقایع را پیشگویی می کنند، اما برخی واضح تر از بقیه....

نئومی با خودش فکر کرد که آینده قابل پیش‌بینی نیست و نمی‌توان چیزی را پیشگویی کرد. هر فکری غیر از این مضحک و نامعقول بود. اما آن روز صبح آنها جوان بودند و می‌توانستند به امید چنگ بزنند‌ امید به اینکه دنیا می‌تواند از نو ساخته شود ،مهربان‌تر و شیرین‌تر از قبل...

بدن های ما اسرار زیادی توی دل خودشون دارن و بدون گفتن حتی یه کلمه داستان های زیادی تعریف میکنن، مگه نه؟

من دنیا رو دیدم و از دیدنش متوجه شدم که مردم به رذیلت های خودشون وابسته ن. اطراف هر خونه ای قدم بزنی، متوجه چهره های مشابه،حالت های مشابه توی اون چهره ها و افرادی مشابه میشی. نمی تونی هر لکه و عیبی رو که این آدم ها دارن، با مواد شوینده از بین ببری.

نوئمی کلمه ی قبیح را در ذهنش تکرار کرد و به یاد راهبه های سختگیر دوران تحصیلش افتاد. او یاغی گری را حین ذکر گفتن با تسبیح یاد گرفته بود.