بریده‌های کتاب نگذار بماند

ریچارد سری تکان داد:<<این وحشتناکه. >>شانه هایم را بالا انداختم و گفتم :<<چند وقت پیش بود. >>انگار نه انگار که هربار با فکر کردن به آن در حسرت می سوختم.

اما قطرات اشک گونه هایم را می خراشند. نمی توانم فکر از دست او را از سرم بیرون کنم.

به غیر از لبخند ساختگی و دروغینم، من خوبم.

اما اوضاع طوری پیش نمی رود که من امیدوار بودم.

از اینکه روی پیراهن زیبایش اشک ریختم، احساس مضحک بودن می کردم، اما حقیقت این بود که نمیخواستم از او جدا شوم. مدت زمان زیادی بود که کسی برای محافظت مرا در آغوش نگرفته بود و احساس امنیت میکردم. :)