بریده‌ کتاب‌های دعبل و زلفا

هارون گفت : عیبی در تو نمی بینم جز آن که از رافضیانی ! ای کاش به مسلک عامه در می آمدی ! چنین کن تا مقرری خوبی بگیری و از ملازمانم باشی. _من نیز تنها حُسنم را در این می بینم که به سفارش قرآن و پیامبر گرامی ، عمل میکنم و از دوست داران اهل بیتم.

- به چیزی دلبستگی ندارم. حق را بی پروا می گویم؛ اما چون حقیقت، تلخ است، به مزاج اهل باطل نمی سازد و عصبانی‌شان می کند. -راهی میانه را در پیش بگیر. نمونه‌اش ترانه‌های امشبت. - افسوس که برزخی میان حق و باطل نیست. از حق که گذشتی، دیگر هر چه هست باطل است.

چاره چیست امروز نان در شعر است شاعر مکارمی را به ناف اشراف و درباریان فاسد می‌بندد که آنها در خواب هم نمی‌دیدند در عوض سکه‌های طلا می‌گیرد هیچ دروغی را چنین به طلا نمی‌خرند بگذریم که گاهی قطعه‌ای شعر شایسته مانند عصای موسی از منجیق و گزر هم کوبنده تر است و بساط سحر و جادوی فرعونیان را فرو می‌بلعد خودم بیشتر از دیگران باید حرف خودم را باور داشته باشم سخت بود که مردانی از شیعیان را به بهانه‌های واهی کشته بودند دختران و زنانشان را مانند غنیمت جنگی می‌بردند تا بین خود تقسیم کنند نمی‌توانست به خود بقبولاند که آن در یتیم را مانند اسبی اصیل و کمیاب بفروشند و یکی که شاید پدربزرگ او به حساب بیاید صاحب او شود

دعبل گفت: شعر، زنگ بیدارباش است، نه لالایی برای ستم گرانی که سیر خورده و نوشیده‌اند و از گرانی بار گناه و جنایت، خوابشان نمی برد.

آدمی‌زاده چه بد تاجری است که سعادت جاودان را به عمر دو روزه‌ی دنیا می‌فروشد و سرافکنده و مغبون به سرای باقی رانده می‌شود!

مسلم گفت: نمی شود نان بنی عباس را بخوری و از آل ابی طالب دفاع کنی!- همین طور است که می گویی. کسی که بر سر سفره ی هارون می نشیند و دل به صله های او بسته است، کجا می تواند دغدغه ی حق و باطل را داشته باشد!

دعبل سرود؛ همان كه بالايش بردند و او بالايشان برد، چنان پايينشان آورد كه در زمين فرو شدند.

به دنبال چه می گردی؟ دینار را گذاشته ای و سکه های مسین می جویی!

درختی خزان زده ام و یا آنچه پس از شبیخونی سخت ،از قبیله ای باقی مانده،در گرگ و میش صبحدم!

چیزی که از حق، نشانی در خود ندارد، حتی اگر سر به آسمان بساید و ابر قدرت زمانه باشد، نابود شدنی ست؛ همان طور که بنی امیه نابود شدند. کسی که به خدا ایمان دارد، دل به قدرتی نمی بندد که پیوسته در حال افول است.

مسلم گفت:نمیشود نان بنی عباس را بخوری و از آل ابی طالب دفاع کنی!! _ همینطور است که میگویی.کسی که بر سفره هارون می نشیند و دل به صله های او بسته است، کجا می تواند دغدغه ی حق و باطل را داشته باشد.

دیگر نمی‌دانست چگونه می‌تواند نقش آن قامت موزون چهره گلگون و چشمان پرفروغ و غمگین را از صفحه دلش پاک کند طبیب که از دل او خبر نداشت دنبال حرف‌های خودش را می‌گرفت سپس به خود گفت نمی‌گذارم موش هوای نفس افسارم را چون شتری سر به راه بگیرد و به دنبال بکشد و به بیراهه ببرد

شعر را باید مثل عسل مزمزه کرد بگذار برای بعد قرار نیست که دفترها را بردارم و بروم آمده‌ام که بمانم توبه کردم که دگر می نخورم در همه عمر به جز امشب و فردا شب و شب‌های دگر دیوانه را چه حاجت به مستی

اگر همه سرزمین‌های اسلامی چنین بود جای مباهات داشت در راه کودکان یتیم و پابرهنه را نمی‌دیدی که برای گدایی لقمه‌ای نان دوره مان می‌کردند پولی که باید صرف آنها شود اینجا خرج می‌شود جام‌های پیاپی اب که در این کاخ‌ها نوشیده می‌شود خون پدران آن اطفال هست شجاعت حقگویی نداریم که گرفتار سلطه باطل شده‌ایم زبانی که به حق نچرخد به درد همان لقمه در دهان چرخاندن می‌خورد و بس

- به زودی خواهید دید که مأمون نیز مانند پدرش باطن خود را نشان می دهد و بر شیعیان سخت خواهد گرفت. وقتی قدرت و ثروت باشد و عصمت و پرهیزگاری نباشد، انسان به سراشیب و پرتگاه گناه و عصیان کشیده می شود. تا مجالی هست درس بخوانید و معارف اهل بیت را بیاموزید.فرصت ها همانند ابر می گذرند.

گفته اند باید دشمنت را بشناسی تا غافلگیر نشوی.