بریده‌های کتاب اسکی روی شیروانی ها (مجموعه شعر)

روی برف قدم می‌زنم و به بهار می‌اندیشم

دلم رفتن می‌خواهد به سمت خنکای آب و تماشای مرغابیان اما نمی‌دانم از کدام سمت بروم

وقتی تو نباشی چه‌قدر راحت می‌شود از این‌جا رفت.

ای پرند‌هٔ مهربان خیلی دیر آمدی! این تک‌ درخت خشک دیگر حضور تو را نمی‌فهمد پرواز کن برو.

دیگر منتظر کسی نیستم. هرکه آمد ستاره از رویاهایم دزدید، هرکه آمد سفیدی از کبوترانم چید، هرکه آمد لبخند از لب‌هایم برید. منتظر کسی نیستم ، از سر خستگی در این ایستگاه نشسته ام.

رفتن علت نیست معلول تمام ماندن هایی ست که گوشه‌ی اتاق فرسوده می‌شوند

من از دقت او در تماشای کوچ درناها فهمیدم که خواهد رفت

از تو دور شدم مثل ابر از دریا اما هرجا رفتم باریدم!

چهره اش آفتابی بود آلوده به ابر...