بریده‌های کتاب داس مرگ؛ ‏‫ابر تندر‮‬‏‫

انسان‌ها به چیزی فراتر از فقط درآمد نیاز دارند. آن‌ها نیاز دارند مفید و کارآمد باشند یا دست کم مشغول کاری باشند؛ حتی اگر کاری که انجام می‌دهند هیچ فایده‌ای به حال جامعه نداشته باشد.

بعضی ها عمدا چشمشون رو به روی مشکلات می بندن.

دوستی‌های قدیمی، پشت پرده‌ی مبهم تجربه‌هایی که بین دوستان قدیمی مشترک نبود، گیر می‌افتادند.

و این رنج... رنج ناشی از آگاهی، قابل تحمل نیست. چون چشمان من بسته نمی شوند. هرگز. پس تنها کاری که از من ساخته است، این است که با چشمانی همیشه باز نظاره گر بشریتِ عزیزم باشم که آرام آرام با دستان خود طنابی را می بافد که روزی خود را از آن به دار خواهد آویخت.

اگر قرار باشه با کارهایی که از انجام دادنشون پشیمانیم قضاوت بشیم،هیچ انسانی حتی شایستگی جارو کردن زمین را هم نخواهد داشت.

همه طوفان‌ها در گذر زمان به نسیمی دلنشین تبدیل می‌شوند. - ابرتندر

خیال هدف داشتن برای داشتن جمعیتی با ثبات روانی لازم است.

امان از وقتی که قانون‌های خودمون علیه ما کار می‌کنن.

من می توانم به 6909 زبان زنده و مرده ی دنیا سخن بگویم. می توانم در بیش از پانزده میلیارد مکالمه ی همزمان شرکت کنم و کاملا متوجه تک تکشان هم باشم. می توانم شیوا و جذاب و نمکین و دلپذیر باشم ودرست در همان لحظه ای که نیاز دارید کلامی را بشنوید، آن را به زبان بیاورم. با این حال لحظات دهشتناکی هم هستند که هیچ کلامی از هیچ زبان زنده و مرده ای به ذهنم نمی آید. و در آن لحظه ها، اگر دهانی داشتم، آن را برای جیغ کشیدن می گشودم.

مرز میان آزادی و مجوز داشتن ،باریک است.اولی واجب است و دومی خطرناک. آزادی، راه را برای رشد و روشنگری باز می کند؛اما با مجوز،شرارتی که در روشنایی روز نابود می شود،اجازه رشد و شکوفایی می یابد.

مرگ باید وجود داشته باشد تا زندگی، معنا یابد.

«آره آره، آماده‌ام. دعا کن شانس بیارم، عزیزم.» چه چیز دیگری می‌توانست بگوید؟ «همچین کاری نمی‌کنم.» ماری به دنبال توضیحی به آناستازیا نگاه کرد، دختر لبخندی زد و گفت: «شانس مال بازنده‌هاس، تاریخ با شماست. شما جاذبه و جذبه دارین. شما بانوی والامقام مرگ هستین.»

گمونم سایه ی کسی که مشعل رو به دست داره از بقیه تاریک تره

اگر قرار باشه با کار هایی که از انجام دادنشون پشیمونیم قضاوت بشیم، هیچ انسانی شایستگی جارو کردن زمین رو هم نخواهد داشت. !شماره صفحه حدودی است

امان از وقتی که قانون‌های خودمون علیه ما کار میکنن.

بارها و بارها از خودم می‌پرسم که ماری، عزیز من، کجایی؟ [از دفتر خاطرات پس از مرگ_داس مایکل فاردی..؛]

مرز میان آزادی و مجوز داشتن،باریک است. اولی واجب است و دومی خطرناک ... شاید خطرناک ترین چیزی که گونه‌ی خالق من تاکنون با آن مواجه شده.

«هدف همیشه وسیله رو توجیه نمی‌کنه، عزیزم. ولی گاهی هم می‌کنه. فرزانگی یعنی فهمیدن تفاوت بین این دو.»

مرگ باید وجود داشته باشد تا زندگی، معنا یابد؛

کار های آدم همیشه بهش برمیگردن و آرامشش رو میگیرن