بریده‌های کتاب زندانی

«الان ۱۰ ساله که ندیدمت. تو اون مدت، به اندازه کافی با ادم‌های دیگه آشنا شدم، ولی رابطمون هیچ وقت به جایی نرسید، یعنی نمی‌تونست برسه. دلیلشم این بود که هیچ وقت نتونستم از فکرت بیرون بیام. با هر کسی که قرار می‌ذاشتم، در حقش ظلم کرده بودم» سیب گلویش بالا و پایین می‌رود. «حسی که به تو دارم... به هیچ‌کس دیگه نداشتم»

آدم ها وقتی عصبی و ناراحت هستند، کارهای احمقانه می‌کنند.

نمیفهمم چطور میشود یک نفر را این قدر دوست داشته باشی و این قدر دلت بخواهد خفه اش کنی:)

مشکل بزرگ شدن بچه‌ها این است که می‌فهمند چیزهایی هست که نمی‌توانی قولی درباره‌شان بدهی.

بعضی وقت ها آدما از همدیگه خوششون نمیاد ، اما خیلی زور داره که تو ^^زندانی^^باشی و اونی که ازت خوشش نمیاد ^^زندانبان

آخه می‌دونید،من به خاطر مامانم هر کاری می‌کنم.

مطمئنم اگر حرفی نزنم، وانمود می‌کند که ناراحت نشده، اما از درون نابود می‌شود.

مثل بچگی‌هایش روی زانویم می‌نشیند و حین آنکه هردو به خاطر رفتن یک نفر دیگر از زندگی‌مان سوگواریم، در آغوشش می‌گیرم.

گاهی آدم‌ها دقیقاً همون کاری را می‌کنند که انتظار داری، و با این حال، باز هم ناامیدت می‌کنند.