بریده‌های کتاب به بلندای آن ردا

_تو می خواهی ولایت عهدی به من واگذاری تا مردم بگویند که علی بن موسی به دنیا بی رغبت نیست و این دنیاست که به او بی رغبت است ؛ مگر نمی بینید که او به طمع خلافت ولایت عهدی پذیرفته و...

_با حاکمان باید که به احتیاط دوستی کرد و با دوست ، به تواضع و با دشمن ، به هوشیاری و با عوام ، به لبخند همراهی ...

برای حسود ، لذت نباشد و برای بخیل ، راحت و برای حاکمان ، وفا و برای دروغگو جوانمردی...

غادیه! خواندم‌اش که امارتش بدهم ؛ تو کِی شنیدی از من بخواهم‌‌اش تا مَرو را قتلگاهش کنم ؟ _او را چه حاجت به امارت و سیادتی که تو بدهی اش؟ خواندی اش چون محتاجش بودی ! چون همه راه ها را بسته می دیدی...

_با شمشیر و نیزه نیستند که به سپاه مان تکیه کنیم ؛ دل هایشان همراه شده و گره اگر بخورد به شیفتگی ، هیچ دست و دندانی را توان باز کردنش نیست !

امام همیشه می فرمود ؛ آن که تقوای خدا نکند برای گناه کم ، برای گناهان بسیار هم نخواهد کرد

عقل آدمی کامل نمی شود مگر با ده خصلت ، اول ، امید خیر از او باشد و دوم ، از شر او در امان باشند و سوم ، نیکی کم دیگران را بسیار ببیند و بسیار خود را کم و چهارم ، خسته نشود از این که بسیار از او بخواهند و در خواست داشته باشند...

اگر این خلافت از آن توست و خدای تعالی تو را داده است ، که جایز نیست خلعتی که خداوند تو را پوشانده است ، از تن در آوری و دیگری را ببخشی و بپوشانی ...و اگر هم این خلافت از تو نیست ، جایز نیست آن چه را که برای تو نیست به دیگری ببخشی .

_حضرت خلیفه پا تا ساق برهنه کُند و بی عبا و ردا و تاج میان مردم؟ غادیه همچنان به حسرت : _مگر ابوالحسن چنین نیامد ؟بر عظمتش ، قصوری؟!

مال و ثروت انباشته نمی شود مگر به پنج خصلت ؛ بخل بسیار و آرزوی طولانی و حرص مدام و قطع رحم و ترجیح دنیا به آخرت...

در شگفتم که به انگشت ، ماهت نشان می دهم و تو غرق انگشترم...