بریده‌های کتاب دیوید کاپرفیلد

اگر مارماهی هستید مثل مارماهی رفتار کنید. اما اگر آدم هستید، اختیار دست و پای‌تان را داشته باشید.

آنها که در این دنیا حریص تر بودند و مکر و حیله را پیشه ساختند هرگز کاری نکردند . هرچه بیشتر جستند کمتر یافتند و عاقبت به مقصد نرسیدند.

دل های پر محبت عاقبت از نامرادی متلاشی و به این نحو از عشق انتقام گرفته میشود که این همه باعث بی سر و سامانی عشاق میشود.

«در ازدواج هیچ اختلافی عمیقتر از ناسازگاری فکر و هدف نیست». «اولین اشتباهی که ناشی از غریزه و بی فکری و قلب عنان گسیخته است.»

آقای پگاتی گفت : مردم کنار دریا نمی میرند مگر اینکه آب دریا بالا بیاید و متولد نمی شوند مگر با جذر. تولد و مرگ آن ها تابع این دو چیز است.

آقای عُمِر گفت: ... مدها مثل زندگی انسان به نیستی متهم هستند. می آیند و کسی هم نمیداند کی آمدند و سبب آمدن آنها چه بود! چطور شد آمدند و چرا رفتند! هر چیزی که به عقیده من مثل زندگی است، ابتدای آن نامعلوم و انتهای آن مجهول است.

«پرسید: "شما که با خانم مردستون خیلی خوب نیستید، نه؟ عزیزم." (کلمه آخر را به سگ گفت، اما کاش به من می‌گفت.)»

تعلل دزد عمر است.

اخگر (آتش) عشق را با جزئی ناز و غرور نباید خاموش ساخت و واحه ای (آبادی) که در صحرا موجود است نباید با بی اعتنایی به دست توفان بلا داد.

من از کسانی که فروتنی برای‌شان شغل است بدم می‌آید!