بریده‌های کتاب مسیح باز مصلوب

گذشت در راه خداوند زمانی که انسان چیزی ندارد، بسیار آسان است، اما وقتی انسان صاحب همه چیز است دشوار می نماید.

آب که راکد ماند، می‌گندد و روح هم اگر مدتی در آرامش باشد، تباه میشود.

البته گرچه مانند گوسفند رام بودن، خوشایند است اما وقتی گرگ ها گردمان را گرفته اند بهتر است شیر باشیم.

فرزندانم! گاه فکر میکنم که روح آدمی مانند گل شب بوست که روزها بسته می‌ماند و شب جسورانه باز می‌شود.

امروز، روز بزرگی است. چون قلب آدمی به لرزه در آمده است...

تصمیم آدمی، درست مانند میوه‌ی درختی است. میوه باید با بردباری، حوصله و به یاری خورشید، باد و باران برسد و خود از درخت بیفتد!

زمانی من هم مانند تو فکر می کردم و از خود می پرسیدم:«مبارزه به خاطر مال دنیا چه فایده دارد؟ دنیا به چه درد می خورد؟ من از آسمان تبعید شده ام و باید هرچه زودتر به سرزمین اصلی خودم بازگردم.» اما به مرور فهمیدم هیچ کس پیش از فتح زمین به آسمان راه نخواهد یافت و کسی نمی‌تواند زمین را فتح کند مگر با استقامت، مبارزه و سازش ناپذیری. آدمی تنها از زمین می تواند به سوی آسمان خیز بردارد.

هر چه بیشتر می نوشت احساس می کرد عشقش فزون تر می شود و به ناگاه پی برد قلبش از محبتی تازه و تا پیش از آن ناشناخته انباشته شده است.... و می دید دیگر زندگی بدون ماری یوری برایش مفهومی ندارد و چشمانش پر از اشک شد:« نمی دانستم تا این اندازه دوستش دارم...»

دیگر برای امشب کافی‌ست. امروز ما به‌اندازه‌ی کافی شرارت‌های بندگان خدا را حس کردیم. دیگر وقت خواب است. خواب التیام‌بخش دردهاست. باید خود را برای زخم‌های فردا آماده کنیم...

تا قلب آدمی لبریز از خشم و عشق نشود هیچ اتفاقی در این دنیا نخواهد افتاد.

خواب التیام بخش دردهاست!