بریده‌های کتاب قدرت بی‌قدرتان

اصل اساسی در اینجا این است که صاحب قدرت صاحب حقیقت هم هست.

ایدئولوژی‌ وسیله ای فریبنده برای ارتباط با جهان است و این توهم را به آدمی میدهد که گویا شخصیتی اصیل ، شایسته و بااخلاق است . در عین حال میتواند شخصیتی باشد بدون اون فضایل و در پس پرده ی آن «سقوط اخلاقی» خودرا از تن دادن به وضع موجود پنهان کند

هر شخصی هم، کمتر یا بیشتر، می‌تواند خودش را راضی کند که با دروغ‌ها کنار بیاید و با این دروغ‌ها زندگی کند. هر شخصی به هر حال به نحوی به ابتذال مادی نهفته در وجود انسان‌ها و پیگیری نفع شخصی‌اش تن می‌دهد. به هر حال در وجود هر شخصی تمایلی هست برای درآمیختن با امواج جمعیت بی نام و نشان و حرکت آرام و بی دردسر همراه این امواج در دل یک زندگی قلابی.

در زمانه‌ای که قطعیت‌های متافیزیکی در وضعی بحرانی هستند و انسان‌ها با آوارگی و بیگانگی دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند و معنی دنیا کم‌کم در نظرشان رنگ می‌بازد، این ایدئولوژی قطعا جذابیت افسون‌کننده‌ای پیدا می‌کند چرا که به انسان آواره پناهگاه و مأمنی را عرضه می‌کند که سهل و آسان به دست می‌آید... ...کافی است دل به آن بسپاری تا ناگهان همه‌چیز دوباره مثل روز برایت روشن شود، زندگی معنای تازه‌ای به خودش بگیرد، و همه رمز و رازها و پرسش‌های بی‌پاسخ و اضطراب و تنهایی از میان برود. البته این مأمن مفت و مجانی، بهای گزافی هم دارد: بابتش باید از عقل و وجدان و مسئولیت شخصی دست کشید. چون یکی از جنبه‌های ضروری و اصلی این ایدئولوژی وانهادن عقل و وجدان خویش به مقام و مرجعی بالاتر است. اصل اساسی در اینجا این است که صاحب قدرت صاحب حقیقت هم هست.

هر جا حقیقت تلخ میشه پشت سر هم دروغ میگیم تا جایی که فراموش میکنیم حقیقتی هم وجود داره....

نظام پسا توتالیتر همیشه و در هر قدم مردم را لمس می‌کند، اما همیشه با دستانی پوشیده در دستکش‌های ایدئولوژیک‌.