بریده‌های کتاب این هم مثالی دیگر: چهار جستار از حقایق زندگی روزمره

در سنگرهای زندگی روزمرهٔ بزرگسالانه کلیشه‌های پیش‌پاافتاده می‌توانند به اندازهٔ مرگ و زندگی مهم شوند.

نم نم دارم میفهمم که کلیشه رایج در علوم انسانی که {به شما یاد می‌دهیم چگونه فکر کنید} در واقع چرک نویس ایده ای بسیار عمیق تر و جدی تر است : { یاد بگیریم چگونه فکر کنیم}

در سنگرهای زندگی روزمره بزرگسالان چیزی به اسم بی‌‌خدایی وجود ندارد. نپرستیدن وجود ندارد. همه یک چیزی را می‌پرستند. تنها انتخابی که ما می‌توانیم داشته باشیم این است که چه‌چیزی را بپرستیم‌.

با شماست که موقعیت‌های شلوغ، پرسروصدا، کند و جهنمی را نه‌تنها معنی‌دار که مقدس کنید؛ با همان نیرویی سر ذوق بیایید که ستاره‌ها را روشن می‌کند: نیروی محبت، عشق و وحدتی که زیرلایه‌ی همه‌چیز است. نه که همه‌ی این چیزهای ماورائی لزوماً حقیقت داشته باشند. تنها چیز واقعاً حقیقی این است که با شماست که تصمیم بگیرید چه طور ببینید. با شماست که تصمیم بگیرید چه چیزی معنی‌دار است و چه چیزی نه. با شماست که تصمیم بگیرید چه چیزی را بپرستید ... ... در سنگرهای زندگی روزمره‌ی بزرگسالان چیزی به اسم بی‌خدایی وجود ندارد. نپرستیدن وجود ندارد. همه یک چیزی را می‌پرستند. تنها انتخابی که ما می‌توانیم داشته باشیم این است که چه چیزی را بپرستیم.

ناداستان بر پایهٔ واقعیت نوشته می‌شود و واقعیتی که امروز حس می‌شود به طرزی تحمل‌ناپذیر و مغزپُکان عظیم و پیچیده است. درحالی که داستان از هیچ در می‌آید. هر دو انگار بندبازی اند بر فراز مغاک؛ این مغاک‌ها هستند که فرق دارند، مغاک داستان سکوت است، خلأ. اما مغاک ناداستان هیاهوی محض است، سکون پرآشوب تمام چیزها و تجربه‌ها...