بریده‌های کتاب بازار مکاره

موجودی از دنیا رفت و ناپدید شد که هیچ‌کس از او حمایت نمی‌کرد، برای هیچ‌کس عزیز نبود، برای هیچ‌کس جالب نبود، حتی توجه یک طبیعت شناس را هم جلب نکرد، که اگر یک مگس معمولی روی سنجاق بنشیند، آن را با میکروسکوپ بررسی می‌کند.

ظاهرا خواست خدا این است که من تیره بخت در این دنیای درندشت بهره‌ای از زندگی نبرم.

آیا جز این است که شادی، این مهمان زیبا و بی‌وفا، ما را ترک می‌کند و آدم تنها بیهوده به ابراز شادی می‌اندیشد، چون در پژواک صدای خود جز غم و بیهودگی نمی‌یابد و گیج و منگ به آن گوش می‌دهد؟

آیا جز این است که دوستان دوران جوانی پرشور و گذرا، یکی از پس دیگری، در جهان گم می‌شوند و سرانجام یار و یاور پیر خود را تنها می‌گذارند، که دلتنگ می‌ماند، دلش می‌گیرد و غمگین می‌شود و کمکی از دست کسی بر نمی‌آید؟

اما در این دنیا هیچ‌چیزی ماندگار نیست، به همین دلیل خوشحالی در دقیقه‌ی دوم به شدت دقیقه‌ی اول نیست؛ در دقیقه‌ی سوم حتی ضعیف‌تر هم می‌شود؛ و سرانجام به صورتی نامحسوس با احساس معمولی آدم در می‌آمیزد، همانطور که دایره‌های روی آب که با افتادن یک سنگ‌ریزه به وجود می‌آیند و سرانجام با سطح آب یکی می‌شوند.

روی یکی تصویر شاهزاده خانم میلیکتریسا کربیتیونا بود، و روی دیگری شهر بیت المقدس، که رنگ قرمز با بی ملاحظگی از میان خانه ها و کلیساهایش عبور کرده بود و بخشی از زمین و دو دهقان روسی را که دستکش به دست نیایش می کردند، در بر گرفته بود...

خودتان می‌دانید که برای زن‌ها بوسیدن شیطان راحت‌تر از این است که از زیبایی زنی دیگر بگویند.

قلم و تخیلش از حد معینی فراتر نمی‌رفت و انگیزه‌اش در فراتر رفتن از محدودیت‌ها و قیدهایی که بر خود تحمیل کرده بود ناتوان بود؛ اکنون پاسخ خطاها و اشتباه‌هایش را می‌گرفت. از نردبان طویل و خسته کننده‌ی یادگیری تدریجی و اولین قانون‌های بنیادین عظمت آینده غفلت کرده بود. پ.ن: سال نو رو به همه تبریک می‌گم.امیدوارم در پناه حق شاد و سلامت باشید.