بریده‌های کتاب دلایلی برای زنده ماندن: چرا زندگی؟ چرا مرگ نه؟

به زعم من، در جهانی چنین درهم تنیده با عدم قطعیت، ما بهترین آزمایشگاه های تجریی خویشتن هستیم.

یک عبارت کلیشه ای در باب افراد کتاب خوان وجود دارد که می گوید آنان انسانهای تنهایی هستند اما برای من چنین نبود؛ کتاب خواندن راهی بود که مرا از تنهایی در می آورد‌.

عشق نوعی جهان بینی ست که می تواند از ما محافظت کند.

ما آدمیان ذاتاً تنهاییم راهی برای دور زدن این حقیقت وجود ندارد. حتی اگر تمام مدت بکوشیم آن را به دست فراموشی بسپاریم وقتی به دردی دچار می شویم فرار از چنگ این حقیقت دیگر شدنی نیست ،درد، از هر نوعی که باشد؛ تجربه ای ست منزوی کننده.

آنچه مرا نکشت؛ دست کم ضعیف ترم ساخت. چیزی که موجب مرگتان نشود ممکن است باعث شود تا آخر عمرتان بلنگید. این پدیده ها امکان دارد موجب شوند تا پایان زندگی تان از ترک کردن منزل یا حتی اتاق خوابتان وحشت داشته باشید؛ دچار ارتعاش عضلات شوید؛ هنگام سخن گفتن من من کنید و نامربوط بگویید یا همیشه سرتان را به قاب پنجره تکیه دهید و آرزو کنید کاش به روزهای خیلی قبل باز می‌گشتید؛ روزهای پیش از اتفاقاتی که شما را نکشتند.

شاید عشق تنها عبارت است از یافتن کسی که با او میتوان، عجیب ترین بُعد خویش را اشکار ساخت.

دلم نمیخواست بمیرم، فقط میخواستم زنده نمانم! مرگ مرا می ترساند.

بخش اعظم آنچه امروزه دریافته‌ایم، در آینده تکذیب خواهد شد یا در مورد ارزیابی مجدد قرار خواهد گرفت.

از ستاره های دور دست در کهکشان اطلاعات بیشتری در دست است تا فرایند عملکرد مغز؛ تنها شئ موجود در عالم آفرینش که قادر است درباره کل نظام هستی بیندیشد!

آدمی تفکر را بسیار ارج می‌نهد اما احساسات نیز همان منزلت را دارند و به همان میزان ضروری اند. من دلم میخواهد کتابهایی بخوانم که به خنده ام بیندازد، اشکم را در بیاورند بیم و امید در دلم بیندازند و در یک کلام، حال و هوای مرا به شدت عوض کنند دلم کتابی را میخواهد که به آغوشم بکشد یا حتی از پس گردنم بگیردم و آویزانم کند. مهم نیست که به شکمم مشت بزند زیرا ما خلق شده ایم تا احساس کنیم.

رنج مارا وا می دارد که به گذر زمان دقت کنیم.

چطوری زمان رو متوقف کنیم؟ با بوسیدن چطوری توی زمان سفر کنیم؟ با خوندن چطوری از زمان فرار کنیم؟ با موزیک چطوری زمان رو احساس کنیم؟ با نوشتن چطوری زمان رو آزاد کنیم؟ با تنفس.

توضیح افسردگی برای آنان که آن را تجربه نکرده اند، دشوار است. به این می ماند که زندگی بر روی کره ی زمین را برای ساکنین سیاره های دیگر توصیف کنید نکات ارجاعی وجود ندارند؛ باید از کلام استعاری استفاده کنید. «مثل این که تو به تونل تاریک گیر افتادی .» «انگاری ته یه اقیانوس بزرگی. » « انگار آتیش گرفتی.»

اگر تا به‌حال گمان می‌کردید که یک فرد افسرده دلش می‌خواهد شاد باشد و خوش‌حال، در اشتباه بودید. افسرده‌حالان اصلاً و ابداً به بعد تجملی شادکامی اهمیتی نمی‌دهند. تنها چیزی که می‌خواهند فقدان رنج است.

از خواندن کتاب دو نوع تلقی وجود دارد: یا کتاب می‌خوانید که از خود فرار کنید یا کتاب می‌خوانید که خود را پیدا کنید. راستش من در این دو برداشت تفاوتی نمی‌بینم. ما از طریق مکانیسم فرار از خود است که خویشتن را پیدا می‌کنیم. ... هر زمان که یک کتاب ارزشمند را می‌خواندم، حس می‌کردم که در حال خوانش یک نقشه هستم؛ یک نقشه‌ی گنج که مرا هدایت می‌کند به سمت گنجینه‌ای حقیقی: خودم!