بریده‌های کتاب آیدا در آینه

خاک را بدرودی کردم و شهر را چرا که او، نه در زمین و شهر و نه در دیاران بود آسمان را بدرود کردم و مهتاب را چرا که او، نه عطرِ ستاره نه آوازِ آسمان بود

_ای شعر های من،سروده و ناسروده! سلطنت شما را تردیدی نیست اگر او به تنهایی خواننده شما باد ! چرا که او بی نیازی من است ...

آن دست‌ها پیش از آن‌که گیرنده باشند، می‌بخشند آن چشم‌ها پیش از آن‌که نگاهی باشند، تماشایی‌اند

سرخوش و شادمانه فریاد برداشتم: "ای شعر های من، سروده و نا سروده! سلطنت شما را تردیدی نیست اگر او به تنهایی، خواننده‌ی شما باد!

ان چشم ها پیش از انکه نگاهی باشد.. تماشایی است :)