بریده‌های کتاب چراغ سبزها

من ذاتا خوش‌بینم و شوخ‌طبعی همیشه یکی از بهترین معلم‌‌هایم بوده. این ویژگی به من کمک کرده با رنج، فقدان و بی‌اعتمادی کنار بیایم. من بی‌نقص نیستم؛ نه، همیشهٔ خدا پا توی لجن می‌گذارم و تازه وقتی به کثافت کشیده شدم می‌فهمم! اما یک چیزی را خوب یاد گرفته‌ام، و آن این است که چه‌طور کفش‌ایم را پاک کنم و به راهم ادامه دهم.

عادت‌های خوبی خلق می‌کنم و برده آن‌ها می‌شوم.

توی نور کم، همه‌چیز بهتر به نظر می‌رسد.

یکی از مجله‌های معروف با تیتر درست این جمله را روی عکسم چاپ کرده بود:« متیو مک‌کانهی سینما را نجات می‌دهد!» نجات دادن سینما؟ من حتی خبر نداشتم سینما به نجات‌دادن نیاز دارد! و تازه اگر هم داشته باشد، مطئن نبودم بخواهم مسئول نجات‌دادن‌اش باشم. من فقط می‌خواستم بازیگر باشم و نقش آدم‌هایی را بازی کنم که داستان‌شان برایم جالب یا مهم بود.

دیگر این را یاد گرفته بودم که وقتی با بحرانی رو به رو می‌شویم...، بهترین کار این است که اول مشکل را شناسایی کنیم، بعد وضعیت را تثبیت کنیم، و بعدتر واکنش نشان دهیم.

ولی بیش‌تر وقت‌ها، فقدان‌هامان فقط برای این است که زود دست می‌کشیم. باید کاری کنیم که زور افسوس‌ها کم شود. بیایید بی‌خیال آکروبات‌بازی روی طنابِ باریک بین «خیلی دیر شده» و «هنوز فرصت هست» شویم.

یک‌بار که فهمیدی سیاه است ، دیگر مثل قبل تاریک نخواهد بود!

موضوع فقط کاری که انجام می‌دهیم نیست، کاری که انجام نمی‌دهیم هم مهم است. اهمال‌کاری خود یک خطاست.

گاهی بعضی چیزها را داری. گاهی بعضی چیزها تو را دارند. - فاطیما آلوِس

(مادر) همیشه به ما می‌گفت: "جوری وارد یه جا نشین که انگار می‌خواین بخرینش، جوری وارد شین که انگار صاحبش‌این"

گاهی نیاز داریم به هم نزدیک باشیم اسمش عشق است...و حقیقیست نزدیکی یعنی وقت‌هایی که کنار هم ساکت اید، وقت‌هایی که درد مشترک دارید، یعنی زیبایی‌هایی که می‌بینید، و صداقت. این‌ها حقیقی‌اند این یک رابطه پایدار است، چون می‌توانیم خوبِ خوب ببینیمش و مطمئن باشیم که آن را می‌شناسیم می‌خواهیم. این رابطه عشق ورزیدن است. ارتباط برقرار کردن است. کنار هم بودن است. خصوصی. هزینه بر. و دردناک. که ما صاحبش هستیم. و همینطور که هست دوستش داریم، چون معمولاً چیزها توی نور کافی واقعی‌ترند.

اگر نمی‌توانستم کاری را که دلم می‌خواست انجام بدهم، قرار نبود کاری را نجام بدهم که دلم نمی‌خواست. پولش هم هیچ مهم نبود.

گاهی بعضی چیز ها داری. گاهی بعضی چیز ها تو را دارند.

تفکر باید باعث ساده‌ترشدن مسائل شود، نه این که آن‌ها را پیچیده‌تر کند.