بریده‌های کتاب پیش از آن که بمیرم

اما حدس می زنم نمی دونین کدوم کارای زندگی تونو _ آخرین بوسه، آخرین خنده، آخرین فنجون چای، دیدن آخرین غروب خورشید، آخرین باری که از روی ماشین آب پاش می پرین یا قیف بستنی می خورین، یا زبون تونو بیرون می آرین تا دونه های برفو بگیرین _ برای آخرین بار انجام می دین.

...وقتی جوونین ، فقط دلتون میخواد بزرگ تر بشین و بعدها دلتون میخواد برگردین به بچگی ...

شاید برای شما هزاران یا سه هزار یا ده هزار فردا وجود داشته باشه، اون‌قدر وقت که می‌تونین توش حموم کنین، دور و برش غلت بزنین، اجازه بدین مثل سکه از بین انگشتاتون سر بخوره. اونقدر وقت که می‌تونین هدرش بدین. اما برای بعضی از ما فقط امروز وجود داره. وحقیقت اینه که واقعا هیچ وقت نمی‌فهمین.

نمی تونید همیشه با یک نفر بدرفتاری کنین و وقتی میمیره احساس ناراحتی کنین

بعضی وقتا از چیزایی میترسم که پشت سرم جا میذارم

خیلی چیزها وقتی که واقعاً نگاه کنین زیبا می‌شن.

...من بارها و بارها این جمله رو مثل یه سرود توی سرم مرور می کنم : [همیشه فردایی هست !]...

از یه جایی به بعد، مغز آدم مسائلو به صورت عقلانی توجیه نمی کنه. از یه جایی دیگه بیخیال میشه، خفه می شه و خاموش می شه.

می گم: کنت،تا به حال از این که به خواب بری ترسیده ی؟ از چیزی که بعدش اتفاق می افته؟ لبخند کوچیکی میزنه و قسم میخورم مثل اینه که بدونه. می گه: بعضی وقتا از چیزایی می ترسم که پشت سرم جا میذارم.