بریده‌های کتاب گزیده شعر محمد شمس لنگرودی

آرام باش عزیز من آرام باش حکایت دریاست زندگی گاهی درخشش آفتاب برق و بوی نمک ترشح شادمانی گاهی هم فرو می‌رویم چشم‌های‌مان را می‌بندیم همه جا تاریکی است... آرام باش عزیز من آرام باش دوباره سر از آب بیرون می‌آوریم و تلألؤ آفتاب را می‌بینیم..

"آرام باش عزیز من ، آرام باش دوباره سر از آب بیرون می آوریم و تلالو آفتاب را میبینیم زیر بوته ای از برف که این دفعه ، درست از همان‌جایی که تو دوست داری طالع میشود..."

و شعر داستان پرنده‌ای است که پرواز را دوست دارد و بالی ندارد

آن‌ها که حرف می‌زنند می‌فهمم من که حرف می‌زنم خیره نگاهم می‌کنند تنهایم.

باد می‌وزد میوه نمی‌داند زمان افتادن او امروز است

چرا همگان را نبخشم چرا از خاطر نبرم زخم‌ها را؟ من که فراموش خواهم کرد نشانی خانه‌ام چهره کودکم و تلفظ نامم را از دهانت و شعله که بر باد خواهد رفت...