باد می‌وزد میوه نمی‌داند زمان افتادن او امروز است

چرا همگان را نبخشم چرا از خاطر نبرم زخم‌ها را؟ من که فراموش خواهم کرد نشانی خانه‌ام چهره کودکم و تلفظ نامم را از دهانت و شعله که بر باد خواهد رفت...

آرام باش عزیز من آرام باش حکایت دریاست زندگی گاهی درخشش آفتاب برق و بوی نمک ترشح شادمانی گاهی هم فرو می‌رویم چشم‌های‌مان را می‌بندیم همه جا تاریکی است... آرام باش عزیز من آرام باش دوباره سر از آب بیرون می‌آوریم و تلألؤ آفتاب را می‌بینیم..

"آرام باش عزیز من ، آرام باش دوباره سر از آب بیرون می آوریم و تلالو آفتاب را میبینیم زیر بوته ای از برف که این دفعه ، درست از همان‌جایی که تو دوست داری طالع میشود..."