آرام باش عزیز من آرام باش حکایت دریاست زندگی گاهی درخشش آفتاب برق و بوی نمک ترشح شادمانی گاهی هم فرو می‌رویم چشم‌های‌مان را می‌بندیم همه جا تاریکی است... آرام باش عزیز من آرام باش دوباره سر از آب بیرون می‌آوریم و تلألؤ آفتاب را می‌بینیم..

و شعر داستان پرنده‌ای است که پرواز را دوست دارد و بالی ندارد

آن‌ها که حرف می‌زنند می‌فهمم من که حرف می‌زنم خیره نگاهم می‌کنند تنهایم.