بریده‌های کتاب هفت جاویدان: باران خاکستر

هرچیز در نامش زنده است و نام نیز تنها تا زمانی که بر زبان بماند.

همیشه تاریک ترین وقت شب، لحظه های پیش از سحر است.

وفادار بودن و شریک خطا نشدن به راه رفتن روی تیغ می ماند .

دیدن زخم هایی که از او دارم یا خشمگین ترش میکند یا اندوهگین تر.خشم و غمِ بیشتر در این روزگار به کار کداممان خواهد آمد؟

کسی جواهر نمی‌دزدد! جنگ بر سر آب و نان است. این چیزی نیست که با نصیحت و حکمت آرام بگیرد...

اما آن چه را لب های بسته نمی گویند، قلب فریاد می زند.

گاهی چه چیز های ساده ای برای آدمی آرزو میشود.

ترس میتواند کاری کند هرگز کسی نامش را بر لب نیاورد، اما آنچه لب های بسته نمی‌گویند، قلب فریاد میزند.

اگر نامی گفته نشود، آرام آرام آن را از یاد می‌برد؛ که هر چیزی در نامش زنده است و نام نیز تنها تا زمانی که بر زبان بماند. گفتی مردم فراموش کارند...