بریده‌های کتاب ازبه

جگرم میسوزد. تن آدمیزاد هم زور که بزند شاید پرده ی دیافراگم داشته باشد فایروال *که ندارد... حرارت جگر میزند و دل آدم را کباب می کند. فایروال: سپر حرارتی هواپیما

حتی دو روز هم دوام نیاوردم. از پریروز که شما را دیدم، پر طاووسی که لای کتاب زیست دراز کشیده، چرت می‌زند؛ قبل از آن هر روز هفت هشت صفحه جلو میرفت. حتی یک بار هم نتوانستم بروم سراغ کتاب‌های درسی.

حواست را جمع کن بشر! نشوی مثل این مرده های لگوری که انگار از اول مرده بوده‌اند و هیچ زمانی نفس نکشیده‌اند...

بعدها فهمیدم در آن آسایشگاه همه به شما توسل می کنند. نفهمیدم از شدت درد، یا از لذت درمان...

من همیشه از این مرده های چاق و چله‌ی سالم حالم به هم می‌خورده...مرتضا! تو هم داری می‌رسی به ته خط...حواست را جمع کن، بشر! نشوی مثل این مرده‌های لگوری که انگار از اول مرده بوده‌اند و هیچ زمانی نفس نکشیده‌اند...

به خودت بیا نرد! حرکت بکن! تکانی بخور! همینجور راکد نمان...بوی گند میگیری مرتضا!