بریده‌های کتاب گورستان کتاب های فراموش شده؛ هزارتوی ارواح (بخش دوم)

تو فقط زمانی حقیقتا گرفتار عشق هستی، که خودت رخ دادن آن را تشخیص ندهی.

مادرم همیشه می گفت ما در اعماق وجودمان همواره تنها هستیم،به خصوص آن دسته از ما که زن متولد می شویم.

سطح بربریت و وحشی گری در یک جامعه با میزان فاصله ای سنجیده می‌شود که تلاش می‌کند میان زنان آن جامعه با کتاب ایجاد کند.

((من می رم به بازار بوکریا تا کمی خرید کنم.تو چیزی نمی خوای؟)) ((چرا.یک مثقال زندگی عادی))

خالص ترینِ دردها در تنهایی تجربه می‌شوند.

قول و قرار ها تا حدی شبیه به قلب انسان هستند؛ اینکه اگر نخستین بار شکسته شوند، شکستن های بعدی به راحتی آب خوردن خواهند بود.

یک داستان هزارتویی بی پایان از کلمات ،تصاویر و ارواحی است که احضار شده اند تا حقیقتی نادیدنی درباره ی خودمان را به ما نشان دهند.

نویسندگی یک حرفه‌س که می‌تونه آموخته بشه؛ اما هیچکس نمی‌تونه اون رو آموزش بده.

وقتی کرامت و شان انسان از دست برود اطاعت کردن از دستور ها به مراتب آسان تر می‌شود.

خالص ترین دردها در تنهایی تجربه می‌شود.

وقتی جوان هستی جهان رو طوری می بینی که می بایست باشه و وقتی پیر می شی جهان رو همان طور که حقیقتا هست،می بینی.

یک داستان،بیش از هر چیز،گفت و گویی است میان روای و خواننده و درست همان طور که راوی ها فقط تا آنجا که توانایی هایشان به آن ها اجازه می دهد می توانند حکایتی را ارائه دهند،خوانندگان نیز فقط می توانند تا آنجا که در روحشان نوشته شده است آن حکایت را بخوانند.

نوشتن یعنی بازنویسی، نویسنده داستان رو برای خودش می‌نویسه اما برای اینکه دیگران نوشته رو بخونن اون رو باز نویسی می‌کنه

کنار هم گرد می آمدند تا از درگاه خداوند،در آن سکوت بی انتهایش ،عاجزانه استدعا کنند که آن ها و وجود زودگذرشان را به خاطر داشته باشد.

هرکاری که در زندگی انجام می‌دی قبلا یک نفر دیگه اون رو انجام داده، دست کم کاری که ارزش انجام دادن داشته باشه این طوره. رمز کار در اینجاست که اون رو طوری انجام بدی که کمی از نفر قبلی بهتر باشه.

اگر کتاب ها صحبت میکردن این قدر تعداد آدمهای کر و نادان در این دنیا زیاد نبود...

او ترجیح می داد مانند یک جیب بر پیر در تنهایی و فراموش شدگی بمیرد تا به عنوان قهرمانی ساختگی... زمان هایی در زندگی وجود دارند که در آن ها مردن در دل وانهادگی و فراموش شدگی شرفی بسیار بیشتر نسبت به زندگی با این چنین افتخاراتی دارد.

تو به همان چیزی تبدیل می‌شوی که باور داری هستی.