بریده‌های کتاب بعد از پایان

میخواستم دستش را بگیرم و موهایش را نوازش کنم رویم نمیشد. میخواستم دلداری اش بدهم بلد نبودم......

درد جدایی از دوست از درد جدایی از رحم مادر بیشتر است. بچه نمیفهمد چرا از جای گرم و نرمش پرت شده بیرون اما من میفهمیدم که تنها شده ام.

دلم می‌خواست واقعاً کتاب می‌شدم و یکی با دقت مرا می‌خواند.

آدم ها در اوقات نادری همسن خودشان میشوند.وقت های معمولی چند سال این ور و آن ورند.

من تمرین کردم فقط چیزهایی رو بشنوم که مستقیما خطاب به من گفته میشه و مال منه.

زادگاه آدم خوب است به شرطی که در آن زندگی نکنی.

ناامیدی هم که می آمد فله ای می آمد. باید سال ها می گذشت تا یاد بگیرم یأس و بدبینی و بدبختی را تفکیک کنم که هر کدام تک تک و تخصصی حمله کنند نه عمومی.