بریده‌های کتاب خودنمایی با اخلاق

باید حواسمان باشد که مبادا برای آنکه نظر بهتری به خودمان داشته باشیم هوس خودنمایی به سرمان بزند. وقتی به این وسوسه تن می‌دهیم، خود را در معرض این قرار می‌دهیم که به اوهاممان دامن بزنیم و رفته رفته از برداشت دقیقی که از خودمان و دغدغه‌هایمان داریم دور شویم.

دست ما آن قدرها هم باز نیست که فقط با این توجیه که خواسته های مقدسی داریم یا روشمان برای نشان دادن دغدغه مندی مان چنین است، با دیگران بدرفتاری کنیم. صراحت در سخن گفتن از اخلاق به خودی خود دستاورد محسوب نمی شود.

به نظر عده ای تنها معنای صحبت کردن از سیاست° رد و بدل کردن توهین های زننده در توییتر است.

اگر بگوییم "حرف های سم من را خشمگین کرده" و بعد به اینجا برسیم که "پس سم خطاکار است"، مغلطه کرده ایم.

روان شناسان معتقدند که برای دست یافتن به پایگاه اجتماعی دو راه وجود دارد: منزلت و سلطه. منزلت همان پایگاهی است که وقتی با سواد، مهارت و موفقیت هایتان نظر مثبت دیگران را به خود جلب می‌کنید از آن برخوردار می‌شوید. شما توانمندی‌هایی دارید که بقیه از آن بی بهره اند، بنابراین با شما محترمانه برخورد می‌کنند. در دوران باستان، شاید این توانمندی‌ها چیزی مثل ساختن تیروکمان یا مهارت شکار بوده است. اما در دنیای مدرن، می‌تواند چیزی مثل تخصص درباره قانون ثبت اختراع، یا تنیس بازی کردن در سطح جهانی باشد. از آن سو، سلطه به پایگاهی اشاره دارد که با القای ترس از طریق ارعاب، اجبار، یا حتی توسل به قوه قهریه به آن دست می یابید. کسانی که تحت سلطه شما قرار می‌گیرند به شما احترام می‌گذارند، چون بیم دارند که با برخورد تندی مواجه شوند. نیاکان ما با ضرب و شتم یا کشتن رقبایشان در همسریابی به سلطه دست می یافتند. امروزه، آدم ها هنوز هم از خشونت فیزیکی استفاده می‌کنند، اما با بی آبرو کردن دیگران در رسانه های اجتماعی یا تند رفتار کردن با همکاران در جلسه کاری هم می‌شود به سلطه دست یافت.

خودنمایی با اخلاق به معنی سخن گفتن از اخلاق برای ارتقای جایگاه خود است. خودنمایی یعنی تبدیل سخنانی که از اخلاق می گوییم به جولانگاه غرور و نخوت.

مطالعات نشان می‌دهند که ما رفتار خودمان را از نظر اخلاقی در رتبه‌ای بالاتر از رفتار عموم جامعه قرار می‌دهیم. فکر می‌کنیم احتمال اینکه کار خوب انجام دهیم بیشتر از دیگران، و احتمال اینکه کار بدی انجام دهیم کمتر از دیگران است.

یکی از دلایل احتمالی خودنماها برای غیرمستقیم حرف‌زدن این است که با این کار می‌توانند همه‌چیز را به شکلی باورپذیر انکار کنند.

فرمول ساده خودنمایی: میل به تایید شدن + اظهارنظر خودنمایانه= خودنمایی