بریده‌های کتاب چند روایت معتبر: مجموعه داستان کوتاه

پدرم مُرد اما بیف‌استروگانف نخورد. فیله مینیون نخورد. نـان پــاپادام نخورد. اِگ‌برگر و مرغ‌کنتاکی نخورد. لب به پیتزا نزد و هرگز نفهمید لا‌بسنتر و رُست‌بیف چیست. پدرم مُرد اما هرگز مشروب نخورد. لب به سیگار نزد. حتی اسم ماری‌جووانا را نشنیده بود. پدرم هفتاد سال عمر کرد اما رستوران چلسی را ندید. ندید که در رستوران گُلدِن‌فودز چه طور برگ‌های کاهو را بـا کـارد سلاخی می‌کنند. ندید چه طور گوجه‌فرنگی‌ها را کشتار می‌کنند. مُرد و ندید گارسون‌ها چه طور باقی مانده‌ی غذاها را در سطل زباله خالی می‌کنند. پدرم مُرد اما هیچ وقت دسرِ غذایش کافه گلاسه و کرم‌کارامل نبود. دو دانه خرما بود.

" وقتی به تو فکر نمی‌کنم انگار چیزی گم کرده‌ام و وقتی هم به‌ت فکر می‌کنم انگار چیزی گیر کرده توی گلوم. "

چه همه چیز سر جاش باشد و چه نباشد، کسی که گیج است همه چیز را گیج می‌بیند. حتی اگر این عالم بی‌منطق باشد، احتمالاً این را کسی می‌فهمد که خودش، هندسهٔ روحش، منطقی باشد.

کسری با خودش فکر کرد: «نرگس خانم، دو جمله است: نرگس خانم پیر است. نرگس خانم نمی‌داند. همین.» بعد فکر کرد که خیلی‌ها فقط یک جمله‌اند و بعضی‌ها حتی نصف جمله هم نیستند. سایه یک جمله با هزار کلمه است: سایه خوب است‌. مهتاب اما هزار جمله است.

یونس لحظه‌ای به جلد کتاب نگاه کرد و بعد با صدای بلند از حفظ شعری را از شاعر کتاب خواند: آفتاب را دوست دارم به خاطر پیراهنت روی طناب رخت باران را اگر می‌بارد بر چتر آبی تو و چون تو نماز خوانده‌ای خداپرست شده‌ام