بریده‌ کتاب‌های همنام

گمون نکنم از شب تولدت تا الان یه شب با آرامش چشم هام رو روی هم گذاشته باشم.

بعضی چیزها را هیچ وقت نمی‌شود از آدم‌ها جدا کرد ،حالا هر چقدر هم که موج سرنوشت آنها را از اصلشان دور کرده باشد.

دلم می‌خواست او را دربربگیرم، ولی دیوارهایی که دور خودش کشیده بود زیادی بلند بودند.

آدم هیچ‌وقت واقعاً نمی‌تونه کسی رو بشناسه

ما از جنس نمک و ماسه و دریا و طوفان بودیم.

برای این تو رو اونجا گذاشتم،چون تابه‌حال هیچی رو توی زندگیم به اندازه ی تو دوست نداشتم؛نه ایزولدی،نه تجارتم.هیچی.

آدم هیچوقت واقعاً نمیتونه کسی رو بشناسه ، درست نمیگم؟

ما از جنس نمک و ماسه و دریا و طوفان بودیم. ما زاده شدگان دریای باریک در همین جا ساخته شده بودیم.

پنهان پشت یک نقاب، محو در پس پرد.

برای این تورو اونجا گذاشتم، چون تا بحال هیچی رو توی زندگی م به اندازه ی تو دوست نداشتم؛ نه ایزولدی، نه تجارتم. هیچی.

من فقط همان بخش از وجودش را می‌شناختم که خودش تصمیم گرفته بود نشانم بدهد.