بریده‌های کتاب همنام

گمون نکنم از شب تولدت تا الان یه شب با آرامش چشم هام رو روی هم گذاشته باشم.

بعضی چیزها را هیچ وقت نمی‌شود از آدم‌ها جدا کرد ،حالا هر چقدر هم که موج سرنوشت آنها را از اصلشان دور کرده باشد.

احساس کردم دوباره کودک شده ام،شکننده شده ام و بیش از هر چیز احساس تنهایی می کردم.🖤❤🌊

دلم می‌خواست او را دربربگیرم، ولی دیوارهایی که دور خودش کشیده بود زیادی بلند بودند.

بعضی چیز هارا هیچ وقت نمی شود از آدم ها جدا کرد، حالا هرچقدر هم که موج سرنوشت آن هارا از اصلشان دور کرده باشد...

آدم هیچ‌وقت واقعاً نمی‌تونه کسی رو بشناسه

"شاید ایزولدی به روزهای گرم و روشن روی عرشه ی کشتی، و شب های آرام در تختخواب های ننویی زیر عرشه آن فکر می کرد. شاید رویای این ها را داشت. شاید رویای مرا داشت. "

ما از جنس نمک و ماسه و دریا و طوفان بودیم.

برای این تو رو اونجا گذاشتم،چون تابه‌حال هیچی رو توی زندگیم به اندازه ی تو دوست نداشتم؛نه ایزولدی،نه تجارتم.هیچی.

آدم هیچوقت واقعاً نمیتونه کسی رو بشناسه ، درست نمیگم؟

بعضی چیزها را هیچ وقت نمی شود از آدم ها جدا کرد. حالا هر چه قدر هم که موج سرنوشت آن ها را از اصلشان دور کرده باشد.

ما از جنس نمک و ماسه و دریا و طوفان بودیم. ما زاده شدگان دریای باریک در همین جا ساخته شده بودیم.

پنهان پشت یک نقاب، محو در پس پرد.

برای این تورو اونجا گذاشتم، چون تا بحال هیچی رو توی زندگی م به اندازه ی تو دوست نداشتم؛ نه ایزولدی، نه تجارتم. هیچی.

همین که در تاریکی فرو رفتم اشک هایم سرازیر شدند.بینی ام را بالا کشیدم و بغضم را در سینه خاموش کردم.اجازه نمی دادم آن ها صدای گریه ام را بشنوند.