بریده‌های کتاب آنی شرلی در اونلی

هروقت منتظر اتفاق خوشایندی هستی، مطمئن باش که کم یا زیاد ناامید می‌شوی. هیچ چیز هرگز آن‌طور که انتظار داری، نمی‌شود. خب، شاید این حرف درست باشد. اما یک جنبه‌ی خوب هم دارد؛ چیزهای بد هم هرگز آن‌طور که انتظار داری نمی‌شوند، یعنی همیشه کمی بهتر از چیزی می‌شوند که فکرش را کرده‌ای.

هیچ‌کس یک روزه کاملا شکست نمی‌خورد. همیشه باید به روزهایی که راه‌اند امیدوار بود.

رؤیاها مثل سایه اند، اشباحی خودسر و رقصان که هرگز نمیشود آنها را به چنگ آورد.

تا به حال دقت کرده ای وقتی مردم میگویند که وظیفه خودشان میدانند مسئله ای را بیان کنند، باید منتظر شنیدن جمله های انتقاد آمیز باشی؟ چرا هرگز هیچ کس وظیفه خودش نمیداند مسائل خوشایندی را که درباره ات شنیده به گوشت برساند؟

مطمئنم اگر بوسه دیده میشد، حتماً شکل یک بنفشه بود.

من فکر میکنم بنفشه ها همان تکه های آسمان اند که فرشته ها بریده اند و پایین انداخته اند تا نور ستاره ها از این سوراخ ها بیرون بتابد.

بعضی ها با پیری به دنیا آمده اند، بعضی ها به آن دست پیدا کرده اند و بعضی ها پیری را به زور قبول کرده اند.

یک قلب شکسته، در زندگی واقعی به دردناکی داخل قصه ها نیست .مثل یک دندان آزاردهنده ،قابل مدار است... اگرچه تشبیه چندان شاعرانه ای به نظر نمی رسد .گاهی اوقات درد بالا میگیرد و نمی گذارد حتی شبها چشمهایت را روی هم بگذاری ،ولی در این میان گهگاهی اجازه میدهد فراموشش کنی و از زندگی ،رؤیاها، پژواک ها و شیرینی ها لذت ببری .

یکی از ویژگیهای این دنیا واقعاً آرامش بخش است؛ همیشه مطمئنیم که بهار دیگری در راه است.

آنی گفت: «تا به حال دقت کرده ای وقتی مردم می گویند که وظیفه خودشان می دانند مسئله ای را بیان کنند، باید منتظر شنیدن جمله های انتقاد آمیز باشی؟ چرا هرگز هیچ کس وظیفه ی خودش نمی داند مسائل خوشایندی را که درباره ات شنیده به گوشَت برساند؟

همیشه اعتقاد داشتم که دنیا برای پیشرفت به همه‌ی آدم‌ها با انواع افکار و عقایدشان نیاز دارد، اما حالا فکر می‌کنم که بعضی از آنها واقعا اضافی‌اند.

"اگر نصف شب به اتاقت بروی، در را قفل کنی، پرده‌ها را بیندازی و عطسه کنی، روز بعد، خانم لیند می‌پرسد سرماخوردگیتان خوب شد؟"

"به نظر من یک خانه‌ی قدیمی و متروک، نمای غم‌انگیزی دارد. با دیدن اینجا همیشه به گذشته‌اش فکر می‌کنم و دلم به حال روزهای خوشی که داشته، می‌سوزد."

- ماریلا! اگر شکست بخورم، چه؟ "هیچ‌کس یک‌روزه کاملا شکست نمی‌خورد. همیشه باید به روزهایی که در راهند امیدوار بود. آنی! مشکل تو این است که فکر می‌کنی باید همه‌چیز را به آن بچه‌ها یاد بدهی و همه‌ی اشکال‌هایشان را برطرف کنی و اگر موفق نشوی احساس می‌کنی شکست خورده‌ای."

"تا به حال دقت کرده‌ای وقتی مردم می‌گویند که وظیفه‌ی خودشان می‌دانند مسئله‌ای را بیان کنند، باید منتظر شنیدن جمله‌های انتقادآمیز باشی؟ چرا هیچ‌کس وظیفه خودش نمی‌داند مسائل خوشایندی را که درباره‌ات شنیده به گوشت برساند؟"

"گاهی اوقات برای حفظ اعتدال،بد نیست مردم بعضی از کارهایی را که دوست ندارند،انجام بدهند."

با لحنی اندوه بار اضافه کرد:» باغچه ام حسابی زیر و رو شده ولی مال دورا هم سالم نمانده«. و جمله ی آخر را طوری به زبان آورد گویی یاد آوری اش او را تسکین می داد.😅

بیشتر مردم نمی‌توانند حرف‌های آدم را درک کنند؛ پس صحبت کردن با آنها فایده‌ای ندارد.

درواقع هر کس برای مقبول‌بودن، تنها چیزی را می‌گفت که خوشایند دیگری باشد و در مقابل انتظار داشت تنها چیزی را که خوشایند بود، بشنود.

Anne says you should never hurt anyone's feelings 🥺