بریده‌های کتاب روشهای یادگیری و مطالعه

تفکر دخل و تصرف در دانش یا یادگیری‌ها و تعبیر و تفسیر و مقابله و مقایسه و سازمان‌دهی آنهاست.

غالب اوقات، خواننده باید قضاوت نهایی خود را تا زمانی که بتواند مطالب را خلاصه کند و رابطه بین مطالب را درک نماید به تعویق بیندازد.

غالباً چند حس ما با هم تحریک می‌شوند و همزمان اطلاعات حسی متفاوتی را دریافت می‌کنیم، اما تنها بخش کوچکی از آنها را ادراک می‌نماییم. .... انتخاب پاره‌ای از احساس‌های دریافتی و نادیده گرفتن احساس‌های دیگر توجه یا دقت نامیده می‌شود.

شناخت را می‌توان به عنوان فرایندها یا جریان‌هایی که به کمک آنها یادگیری، یادآوری و تفکر صورت می پذیرد تعریف کرد. به بیان دیگر، شناخت یعنی دانستن.

تاکتیک به یک تدبیر یا فن ویژه گفته می‌شود که در خدمت راهبرد قرار می‌گیرد.

مهم‌ترین و کلی‌ترین نوع تفکر حل مسئله است. .... در حل مسئله ما دانش و مهارت‌های قبلاً آموخته شده خود را در موقعیت‌های تازه به کار می‌بندیم.

راهبرد (استراتژی) یک برنامه یا نقشه کلی است که از مجموعه‌ای عملیات تشکیل می‌یابد و برای رسیدن به یک هدف معین طراحی و اجرا می‌شود.

ما اطلاعات را از راه حواسمان از محیط دریافت می‌کنیم. بعد این اطلاعات را، به کمک آنچه از قبل آموخته‌ایم، تعبیر و تفسیر می‌نماییم و آن را ادراک می‌کنیم. بنابراین آنچه ما براساس احساس‌هایمان ادراک می‌کنیم همان چیزی نیست که می‌بینیم، می‌شنویم، می‌بوییم یا لمس می‌کنیم. ادارک امور به سادگی احساس آنها نیست.

اکثر روانشناسان حافظه فعال یا حافظه در حال کار را با حافظه کوتاه مدت معادل می‌دانند، اما برخی روانشناسان دیگر بین آندو فرق می‌گذارند. کسانی که حافظه کوتاه مدت را از حافظه فعال جدا می‌دانند می‌گویند حافظه کوتاه مدت صرفاً محل ذخیره موقتی اطلاعات است اما در حافظه فعال اطلاعات پردازش می‌شوند. از این لحاظ آنها برای حافظه فعال اصطلاح میز کار را مورد استفاده قرار داده‌اند.

منظور از راهبردهای شناختی اقدام‌هایی هستند که ما به کمک آنها اطلاعات تازه را برای پیوند دادن و ترکیب کردن با اطلاعات قبلاً آموخته شده خود و ذخیره‌سازی آنها در حافظه درازمدت (یعنی یادگیری) آماده می‌کنیم.

هولت (۱۹۸۲) درباره اهمیت دانش فراشناختی گفته است: ممکن است دانش آموز خوب کسی باشد که می‌گوید من نفهمیدم، زیرا او دائماً بر میزان درک و فهم خود نظارت دارد. دانش آموز ضعیف کسی است که از میزان درک و فهم خود آگاه نیست و غالباً نمیداند که می‌فهمد یا نمی‌فهمد. در نتیجه، مسئله این نیست که از یادگیرندگان بخواهیم آنچه را که نمی‌دانند از ما بپرسند. بلکه مسئله این است که آنان را از تفاوت بین آنچه می‌دانند و آنچه نمی‌دانند آگاه سازیم (ص ۱۷).

فراشناخت به شناختِ شناخت یا دانستن درباره دانستن گفته می‌شود. به بیان دیگر، فراشناخت عبارت است از دانش فرد درباره چگونگی یادگیری خودش.

ادراک یعنی معنی‌دار کردن اطلاعات دریافت شده از راه حواس.

به طور خلاصه می‌توانیم بگوییم یادگیری هم کسب دانش است و هم ایجاد تغییر در رفتار و عواطف.

راهبردهای شناختی راه‌های یادگیری هستند. در قیاس با آنها، راهبردهای فراشناختی تدبیرهایی هستند برای نظارت بر راهبردهای شناختی و کنترل و هدایت آنها.

یادگیری زمانی رخ می‌دهد که اطلاعات از مخزن حسی و حافظه‌ی کوتاه‌مدت با موفقیت گذر کنند و وارد حافظه‌ی درازمدت بشوند.