بریده‌های کتاب به توان هایتک

آن شب تا دم دمای صبح نشسته بودیم توی نیروگاه و به سیستم کنترل توربینمان نگاه می‌کردیم. بقایای سیستم جنرال الکتریک آمریکایی، کنار گذاشته شده بود و توربین گازی نیروگاه برای اولین بار با یک سیستم کاملاً ایرانی راه‌اندازی شده بود. آن شب هیچ کدام روی زمین نبودیم. غولِ هفت سرِ هفت شاخ را با دست‌های خودمان رام کرده بودیم. «رامیار» برازنده‌اش بود برازنده نام اولین سیستم کنترل توربین در ایران.

از ترم بعد، درس ها را یکی درمیان پاس میکردم ونمیکردم. خیالی نبود. من آدم این جور درس خواندن نبودم. درس باید برایم چالش ایجاد می کرد و نیازی را برآورده می کرد واین مدل درس خواندن هیچ کدام از این ها را نداشت.

الان که فکرش را میکنم خنده ام میگیرد. تنها دلیل انتخاب نیروگاه مشهد نزدیکی راه و دسترسی راحتش بود. ما حتی به نوع پروژه هم فکر نکردیم. شاید هم کار خدا بود خدایی که اول قسمت میکند و بعد خودش وسیله اش را جور میکند. طوری همه چیز را درست و دقیق می چیند انگار وسط پازل هزار تکه ای هستی که اگر اندازه سر سوزنی پایت را کج ،بگذاری همه چیز به هم میریزد.

در یک مسیر برای اینکه به هدفت برسی، مجبوری راه های فرعی را کنار بگذاری واز راه اصلی بروی. اصلا یکی ار زمزهای موفقیت، وارد نشدن به راه های فرعی است، کنار گذاشتن فعالیت هایی است که تو را از مسیر اصلی دور می کند. دقیقا به چیزی مانند قطب نما نیاز داری تا مسیر وجهت درست را نشانت دهد.

خالق بودن در کنار همۀ رنج و سختی‌هایش، شوروشعفی دارد وصف‌نشدنی، حظی دارد تمام‌نشدنی؛ تازه خالق بودن ما در ابعاد خیلی خیلی کوچک بود. خیلی وقت‌ها با خودم می‌گویم خدا دیگر از دیدن بنده‌های سربه راهش چه کیفی می‌کند و چه حظی می‌برد.

علم، در همه جای دنیا علم است. ایران و اروپا و آمریکا ندارد. وقتی دو دو تا چهار تایش را یاد بگیری، وقتی بدانی از این دریای وسیع چه باید صید کنی، دیگر چه فرق می کند اهل کجا باشی؟

بعضی وقت ها، خدا آدم ها یا موقعیت هایی را سر راهت قرار می دهد که می توانند سرنخی باشند برای شروع یک مسیر جدید. فقط باید شاخک هایت تیز باشد.

اول باید حال دلت خوب باشد. موفقیت مگر غیر از این است که تو هرجایی که ایستاده‌ای کارَت را درست و بی نقص انجام دهی؟

رهبری وارد حرف‌هایم شدند و پرسیدند خب این کارهایی که تا الان کرده اید، چه فایده ای دارد؟ به خودم آمدم دیدم راست می‌گویند. ما اصلاً شدیم نفر اول دنیا، خب که چی؟! گفتم: چند وقت پیش برق ونزوئلا دوبار به طور کامل قطع شد و کل ونزوئلا خاموش شد. چون همه سیستم‌های کنترل نیروگاه‌هایشان آمریکایی و آلمانی بود. آمریکایی‌ها برای خودشان به اصطلاح درِ پشتی گذاشته بودند و همه کلیدها و شاهرگ.ها دستشان بود، برای همین آن لحظه‌ای که می‌خواستند، برق را قطع کردند؛ اما با این محصول دیگر این اتفاق برای ما نمی‌افتد.

اواخر دهه هفتاد و اوایل دهه هشتاد، هنوز هم بسیج گشت شب داشت و همایش و رزمایش و کارهایی شبیه به این. هفته‌ای یکی دوبار خیابان ها را می‌بستند و گشت ماشینی اجرا می‌کردند. هفته ای یکی دوبار گشت امر به معروف داشتند و مانور می‌گذاشتند. حاج آقا مظفری ولی، در آن برهه، این کارها را اصل نمی‌دانست....هربار به بهانه ای جمعمان می‌کرد و از وجوب درس خواندن برایمان می‌گفت. می‌گفت شما اینجا سرتان را به گشت و مانور و این چیزها گرم می‌کنید آدم های که تفکر انقلابی ندارند درس می‌خوانند و وارد دانشگاه می‌شوند. آن وقت چند سال دیگر، همانها می‌شوند کس و کار و همه کاره مملکت و شماها هنوز کنار خیابان ایستاده اید. همین فهم عمیق از آینده، نشان می‌داد که او چقدر با بقیه متفاوت است.