بریده‌ کتاب‌های صد سال تنهایی

انسان تنها زمانی حق دارد به انسانی دیگر از بالا به پایین بنگرد که ناگزیر است او را یاری رساند تا روی پای خود بایستد.

از اینکه دولت به آن ها کمکی نکرده بود ، شکایتی نداشتند، بر عکس از اینکه آن هارا به حال خود رها کرده بود تا در صلح و صفا رشد کنند، راضی هم بودند و او امیدوار بود در آینده هم دولت دست از سر آن ها بردارد .

گذشته دروغی بیش نیست و یاد و خاطره بازگشتی ندارد و هر بهاری که می‌گذرد دیگر برنمی‌گردد و حتی آتشین‌ترین و دیوانه‌کننده‌ترین عشق‌ها نیز حقیقتی ناپایدار هستند.

آکنده از رویا بود.

هنگامی که نتوانست بیش از آن،انعکاس طبلی را تحمل کند که مغزش را شکنجه می‌داد. از او تقاضا کرد: "لطفا خفه شو."

-حال شما چطور است سرهنگ؟ آئورلیانو پاسخ داد: -در انتظار خاکسپاری نشسته ام!