بریده‌ای از کتاب انجمن شاعران مرده اثر ان.اچ. کلاین بام

می دونی وقتی بچه تر بودم پدرم بهم چی می گفت؟ پنج، نود و هشت! اگه همه‌ی مواد شیمیایی بدن رو بیرون بکشی و به شکلی ناخالص تو بطری جا بدی و بفروشی، ارزشش این قدره. پدرم گفت اگه هر روز کار نکنم و باعث پیشرفت خودم نشم، ارزشم همین قدره، پنج، نود و هشت.