بریده‌ای از کتاب شاهنامه فردوسی ؛ تاریخ و ادبیات ایران اثر محمد دهقانی

ز بربط چو بایست برساخت رود برآورد مازندرانی سرود که مازندران شاه را یاد باد همیشه بر و بومش آباد باد که در بوستانش همیشه گلست به کوه اندرش لاله و سنبلست هوا خوشگوار و زمین پُرنگار نه گرم و نه سرد و همیشه بهار نوازنده بلبل به باغ اندرون گرازنده آهو به راغ اندرون همیشه نیاساید از جفت‌جوی همه‌ساله هر جای رنگست و بوی گلابست گویی به جویش روان همی شاد گردد ز بویش روان دی و بهمن و آذر و فوردین همیشه پر از لاله بینی زَمین همه ساله خندان لب جویبار همه ساله بازِ شکاری به کار سراسر همه کشور آراسته ز دیبا و دینار و از خواسته بتان پرستنده با تاج زر همه نامداران به زرّین‌کمر