بریده‌ای از کتاب روان درمانی اگزیستانسیال اثر اروین دی. یالوم

البته جناب یالوم در ادامه می‌فرمایند:
همان‌طور که در فصل‌های بعدی خواهم گفت، درمان اگزیستانسیال این دو راه‌حل را نمی‌پذیرد.نه خرد به جنون ختم می‌شود و نه انکار به سلامت عقل. رویارویی با مسلمات هستی دردناک ولی در نهایت شفابخش است. کار درمانی خوب همواره با آزمون واقعیت و جست‌وجوی روشن‌بینی فردی عجین است؛ درمانگری که مصمم است وجوه خاصی از واقعیت و حقیقت را نادیده بگیرد، کارش بر فریب و ریا استوار است. این سخن تامس هاردی که می‌گوید: «اگر راهی به بهترین باشد، همانا موشکافی بدترین است» برای رویکردی که توصیف خواهم کرد، چهارچوب مناسبی است.

اگزیستانسیال ها در تحمل زندگی به شما راهکار می دهند چون نگرش آنها، خوراک تحمل است از دل آن هزاران لوگوتراپی و در جستجوی معنای زندگی و اروین یالوم در می آید
اما آن چیزی که کمیت این جماعت در آن می لنگد، این است که دلیل تحمل زندگی را به تو نشان نمی دهند چون هدفی به تو نشان نمی دهند و چرا به تو هدفی نشان نمی دهند و خود تو هدف هستی و هر کاری انجام بدهی و چرا هدف ندارند 
چون چهار چرخ ایده خیر و شر را هوا کرده اند، دیگر حسن و قبحی نماند و فضیلت معنایی ندارد....ولی ما هزار سال پیش آرا اهل المدینه الفاضله داشتیم...
لذا اگزیستانسیال ها در دو حالت مفید می دانم
یکی تحمل سختی ها و مشکلات و مصیبت ها
دومی بروز و ظهور استعدادها ...ولی در کاربست آن، نظری نمی دهد و اگر طرحی برای شما، برنامه ای نداشته باشد ناقص است.