بریده‌ای از کتاب به امید دل بستم اثر لان کالی

تر گرم هستی.زیبا هستی.مهربان هستی.پر از شور و احساسات هستی.سرسخت هستی.و درست مثل من تنها هستی. میدانم به‌خاطر بستن چشم‌هایم و اینکه گفتم نمی‌توانم درد تو را ببینم ممکن است من را نبخشی،اما متاسفم.متاسفم که اجازه دادم گذشته‌ام مانع از آن شود که قدر زمان حال را با تو بدانم. هیکاری، می‌خواهم آن را با تو شریک شوم. می‌خواهم حتی در تاریکی راهرویی که زمانی قلب ها در آن التیام پیدا می‌کردند نشانت دهم که ما می‌توانیم چیزی بیشتر از خواسته های نصفه‌نیمه باشیم.و حتی اگر من را نبخشی، قول می‌دهم در هم صورت از تو در برابر سایه ها محافظت کنم.