محمدرضا‌شاه در سخنان و نوشته‌های مختلفش اشاره‌های زیادی به مکاشفه‌های مذهبی خودش می‌کنه و معتقده برای به انجام رسوندن یک ماموریت الهی برگزیده شده . مثلاً در ص ۷۴ این کتاب اومده که شاه در سال ۱۹۶۶[۱۳۴۵] می‌گه:
"و شاید رازی را فاش نکرده باشم اگر بگویم برای خودم مسلم بود که خداوند مایل بود کارهایی به دست من و برای خدمت به ملت ایران انجام بگیرد که شاید از دست دیگری ساخته نبود. من در تمام آنچه کرده‌ام، و آنچه خواهم کرد، خود را عاملی برای اجرای مشیات الهی بیش نمی‌بینم."
در بخش دیگه‌ای از کتاب به این نکته اشاره می‌‌شه که "این چهار ساز‌وکار-ستایش دیگران، همزاد بودن با اشخاص دیگر، حمایت الهی، و پشتیبانی جدی ایالات متحده- نیروهای روانی لازم را در اختیار شاه قرار داده بودند تا بتواند جنبه‌های نازل و منفعل و وابسته خود شخصیت خود را به دیگران فرافکنی، و هویت نرینه و مثبت خویش را حفظ کند." نویسنده معتقده اعتقاد به این ابزارها بعداً در او از بین رفت.
امیرمحمد جعفرزاده
1403/9/28
1