به‌رغم ادعای شاه مبنی بر مهربانی و ملاطفت پدرش در خانه- که کاملاً مغایر با چهره ترسناک عمومی رضاشاه است - روشن به نظر می‌رسد که چهره خصوصی رضاشاه نیز بسیار شبیه به چهره عمومی او بوده است. در نتیجه حتماً همان وحشتی را که در میان اتباع خود پراکنده بود در خانواده نیز ایجاد کرده بوده. تنها کسی که به نظر می‌رسد از او نمی‌ترسیده همسرش تاج الملوک، مادر ولیعهد بوده است.

اسرائیلی‌ها می‌دانستند چگونه خودشیفتگی شاه را ارضا کنند. هنگامی که بین دو کشور پیوندهایی برقرار شد، آیزر هارئیل رئیس موساد(سازمان اطلاعات اسرائیل) بود. هارئیل توضیح داده است که چگونه وقتی اسرائیلی‌ها شاه را با کورش کبیر - پادشاه ایرانی سلسله هخامنشی که یهودیان را از اسارت بابلیان رها ساخت و به آنها اختیار داد که به اورشلیم بازگردند یا در ایران باقی بمانند- مقایسه می‌کردند، شاه محظوظ می‌شد. هارئیل یادآوری می‌کند که این پیوند بسیار رمانتیک بود و باید بگویم که در آن‌هنگام اهمیت زیادی داشت... او می‌خواست این نقش [کورش] را ایفا کند.