بریده‌ای از کتاب بدن فراموش نمی کند اثر بسل ون در کولک

🔴معنی  ابیات:
بدنت مانند مهمان‌خانه‌ای است، ای جوان!
هر صبح، مهمانی تازه به آن وارد می‌شود — یعنی احساس یا فکری تازه در تو پدید می‌آید.
نگو این احساس یا حالت یا فکر در من مانده و گیر کرده؛
زیرا همین حالا ممکن است از بین برود و به نیستی برگردد.
هرچه از دنیای غیب و نادیدنی (مثل اندوه، ترس، شادی، خشم و ...) وارد دلت می‌شود، مهمان است؛
پس با آن با مهربانی و پذیرش برخورد کن — چون موقتی‌ست و خواهد رفت

تفسیر بالینی:
مولانا با این ابیات می‌خواهد ما را به نوعی پذیرش درونی دعوت کند. احساسات مثبت و منفی، افکار، حالات روحی و حتی رنج‌ها و لذت‌ها، همه میهمان‌اند. نه باید به خوشی‌ها وابسته شد و نه از رنج‌ها گریخت یا آن‌ها را انکار کرد.
بلکه باید همچون میزبان خوبی بود: با احترام پذیرای مهمان، بدون چسبیدن به او یا نادیده‌گرفتنش، چرا که می‌دانیم او ماندنی نیست.