بریدۀ کتاب

بسم الله دو آفت، هم دین داری را تهدید می کند، هم سیاست را. .. دو آفت دین داری یکی این است که دین داریِ یک جامعه یا یک شخص، همراه بشود با انحراف، با بی مبالاتی، با تحجّر و جمود، با فراموش کردن نقش عقل، با التقاط، و از این چیزها. .. یک آفت دیگر در دین داری این است که دین محدود بشود به زندگی شخصی؛ و عرصه ی وسیع زندگیِ جمعیِ انسان ها و جامعه را فراموش کند؛ درباره ی آن سکوت کند، و از آن کناره بگیرد. دو خطر هم سیاست را تهدید می کند. یکی این است که سیاست از اخلاق فاصله بگیرد، سیاست از معنویت خالی بشود، یعنی شیطنت ها بر سیاست غلبه پیدا کند، هواهای نفسانی اشخاص، سیاست را قبضه کند، منافعِ طبقات زورگو و زرسالاران جوامع، سیاست را به دست بگیرد و به این سمت و آن سمت بکشاند. این یک خطر بزرگ سیاست است. که اگر این آفت به سیاست خورد، آن وقت همه ی صحنه ی اجتماعی انسان ها دچار عیب و آفت می شود. یک آفت دیگر سیاست این است که انسان های کوته بین، انسان های کودک منش، انسان های ضعیف، سیاست را در دست بگیرند و زمام سیاست از دست های پرقدرت خارج بشود، دست انسان های بی کفایت بیفتد. راهِ کار چیست؟(راهکار را در کتاب بخوانید!)