بریده‌ای از کتاب مربی و تربیت اثر محی الدین حائری شیرازی

گذشت ترحمی خرد کننده شخصیت است و تنبیه احترامی اعاده کننده شخصیت؛ چون در گذشت ترحمی، فرض را بر این میگذاریم که این انسان چون در این محیط بوده این سلسله تعلیم و تربیت روی او اجرا شده، این میراث را داشته و این رفیق را داشته در نتیجه این انسان مسئول نیست؛ یعنی این انسان کوچکتر از آن است که بتواند خطی برای خودش داشته باشد و بتواند تصمیم بگیرد. این چنین دلسوزی هایی که در قالب معاف بودن انسان از مواخذه صورت میگیرد ترحم هایی است که شخصیت انسان را خرد میکند.