بریده‌ای از کتاب شاهنامه اثر جلال خالقی مطلق

چُنین گفت موبَد که مردن به نام به از زنده، دشمن بدو شادکام اگر من شوم کشته بر دست اوی نگردد سیه، روزِ چون آبِ جوی چو گودرز و هفتاد پورِ گزین همه پهلوانانِ با آفرین نباشد بدایران، تنِ من مباد چُنین دارم از موبَدِ پاک یاد که چون برکنند از چمن بیخِ سرو سزد گر گیا را نبوید تَذَروْ